Δεν είναι η ώρα για αφορισμούς τη στιγμή που μεθαύριο ξημερώνει μια μέρα κατάκτησης ενός ακόμη τίτλου. Σίγουρα όμως δε σημαίνει ότι η κριτική δεν θα πρέπει να υπάρχει. Τα πράγματα είναι απλά για την ομάδα του Σωτήρη Δρίκο και για τον ίδιο τον προπονητή. Είστε στον Ηρακλή, την ομάδα που κυριαρχεί στο ελληνικό βόλει τα τελευταία 15 χρόνια, αποδείξτε ότι το αξίζετε!
Οι εμφανίσεις στη Σύρο δεν έδειξαν τίποτα τέτοιο. Τα λόγια του Αντρέι Κράβαρικ είναι χαρακτηριστικά: “οι πρωταθλητές δε χάνουν ένα σετ από 20-15”. Αν εξαιρέσεις τον συγκινητικό Κράβαρικ, οι άλλοι όλοι είχαν εκλάμψεις. Κι ο Αντρέι είχε καλές και κακές στιγμές, αλλά μακάρι να έπαιζαν κι οι άλλοι παίκτες όπως ο Κράβαρικ σε αυτούς τους αγώνες. Το θέμα όμως, επαναλαμβάνουμε, δεν είναι να αφορίσουμε τα πάντα και να καταδικάσουμε μια ομάδα που έχει μπροστά της έναν αγώνα για να αποδείξει ότι αξίζει της πανελλήνιας εκτίμησης ως κυρίαρχης στο χώρο, μακριά από “ευχάριστες εκπλήξεις” όπως ο Φοίνικας κι ο Παμβοχαικός. Ο Ηρακλής είναι ο βασιλιάς του ελληνικού βόλει, όμως θα πρέπει να το αποδείξει.
Η δουλειά του Δρίκου είναι δύσκολη, γιατί η ομάδα του – εξαιτίας των λαθών της – θα έχει άγχος στον 5ο τελικό. Ευτυχώς τον αγχολυτικό παράγοντα θα τον παίξει και πάλι ο κόσμος της ομάδας. Και 5000 να χωρούσε η Μίκρα, πάλι απ’ έξω θα είχε κόσμο. Είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν – απ’ τη Μίκρα δεν μπορεί να περάσει ο Φοίνικας με “φύλακα” τον λαο του Ηρακλή, αλλά θα πρέπει να βάλουν κι οι παίκτες κι ο προπονητής το χεράκι τους!
ΥΓ1: Οι κραυγές για να δείξουμε πόσο “πουλάει” το προιόν και η χαρά για τις νίκες των… μικρών επί των μεγάλων, λες και είναι κάτι που με το ζόρι εγγυάται την άνοδο του… βόλει, είναι στοιχεία που δεν έκαναν καλή εντύπωση. Εντάξει, μπορεί να μην τρελαίνονται που ο Ηρακλής θα πάρει έναν ακόμη τίτλο, αλλά δε χρειάζεται να δείχνουν πόσο χαίρονται όταν… χάνει!
ΥΓ2: Αν γινόταν στη Μίκρα επίθεση σε αντίπαλο προπονητή, ακόμη πεσμένος κάτω θα ήταν και η ΕΣΑΠ θα έκανε ολονύκτια συνεδρίαση, με μάρτυρα τον… Ρουμελιώτη. Αλλά τώρα, γαργαρουά οι αντικειμενικοί που γράφουν σε κόκκινες και πράσινες μελανοταινίες. Αναμενόμενο αλλά και τόσο εξοργιστικό! Μάλιστα “βαφτίστηκε” η επίθεση ως “δύο δυνατά χαστούκια στην πλάτη”, ενώ στη μπύρα του Ρουμελιώτη έγινε ο κλαυθμός κι ο οδυρμός! Συγνώμη, παιδιά, που δεν του έριξαν καμιά δεκαριά μπουνιές για να γράψετε την… επίθεση ως… επίθεση, αλλά και συγνώμη που θα πάρει πάλι πρωτάθλημα ο Ηρακλής και θα σας αναγκάσει να γράφετε διθυράμβους 134 λέξεων…
ΥΓ3: Σε καμία περίπτωση ο κόσμος δε θα πρέπει να δώσει κανένα δικαίωμα στον τελικό του Σαββάτου. Ούτε να “τσιμπήσει” από πιθανές προβοκάτσιες ή θεατρινισμούς. Ούτε από κάποιο λάθος σφύριγμα. Με φωνή και τραγούδι, και οι παίκτες με ηρεμία και συγκέντρωση… Κι ο τίτλος θα έρθει…
ΥΓ4: Μόνο ως “γραφική” μπορεί να χαρακτηριστεί η βραδυνή ανακοίνωση του Φοίνικα, γιατί πολύ απλά μιμείται τις ανακοινώσεις που βγάζουν οι… ένοχοι. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, λέξη για το περιστατικό, δημιουργούμε κι ένα προφίλ του ρομαντικού επαρχιώτη που δεν είναι σαν τους κακούς πρωτευουσιάνους, και το παραμύθι συνεχίζεται. Και αδικεί την καλή ομάδα που έχουν… Όχι τον Ολυμπιακό, την ομάδα που όλοι τους εκεί είναι, αλλά τον Φοίνικα…
