Η νίκη της ομάδας Μπάσκετ επί της Αγίας Παρασκευής για το απεχθές για πολλούς από εμάς – και την Ιστορία του ΗΡΑΚΛΗ – πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής δείχνει ότι ακόμη… υπάρχει “ζωή” στο Ιβανώφειο. Τουλάχιστον μέσα στο παρκέ, απ’ αυτούς που ανέλαβαν το δύσκολο έργο να παίξουν μπάσκετ για τον ΗΡΑΚΛΗ, απ’ αυτούς που ανέλαβαν να προπονήσουν την ομάδα, απ’ αυτούς που ανέλαβαν να τη βοηθήσουν, τώρα στα πολύ δύσκολα. Στα “αποκρουστικά” για πολλούς, αλλά είπαμε: στα εύκολα ΗΡΑΚΛΗΣ, στα δύσκολα ΗΡΑΚΛΑΡΑ! Έτσι δεν είπαμε, ή μήπως αυτό ισχύει μόνο για το ποδόσφαιρο και το βόλεϊ;
Η εικόνα του Ιβανωφείου ήταν απογητευτική το απόγευμα της Κυριακής. Είναι, παραγματικά, άδικο, για τους παίκτες που προσπαθούν, αλλά και για τον σύλλογο τον ίδιο. Εντάξει, όλοι είμαστε απογοητευμένοι με τα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια στο τμήμα Μπάσκετ. Όλοι είμαστε στεναχωρημένοι που η ομάδα “έπεσε” τόσες κατηγορίες μέσα σε μια… χρονιά, και μετά από 4 χρόνια στην Α2! Αλλά αυτό δε θα έπρεπε να σημαίνει ότι ρίχνουμε “μαύρη πέτρα” πίσω μας. Δε θα έπρεπε, αλλά στην πράξη αυτό κάνουμε όλοι!
Είναι κρίμα, πραγματικά. Γνωρίζουμε όλοι την κατάσταση που επικρατεί σε όλον τον Σύλλογο, σε όλον τον… αθλητικό κόσμο, σε όλη την κοινωνία, γενικώς! Δε ζητάμε από κανέναν να βάλει λεφτά, να γίνει… επενδυτής ή χορηγός. Κι ας γνωρίζουμε ότι ακόμη κάποιοι μπορούν, κι ας είναι τα λεφτά “μηδαμινά” για το όνομα του ΗΡΑΚΛΗ. Πόσο είναι το μπάτζετ της ομάδας; Είναι… 24.000 (είκοσι τέσσερις χιλιάδες) ευρώ μέχρι το τέλος της σεζόν! Θεωρείται αυτό απαγορευτικό ποσό για την οικογένεια του Ηρακλή; Δεν μπορούν να βρεθούν 48 άνθρωποι σε έναν πελώριο κόσμο να δώσουν από… 500 (πεντακόσια) ευρώ;
Εμείς πιστεύουμε ότι μπορούν, και ότι… υπάρχουν! Κάνουμε, λοιπόν, την πρόταση, με την όποια δύναμη έχουμε μέσα απ’ αυτό το Μέσο που είναι η Φωνή του ΗΡΑΚΛΗ διαδικτυακά, αλλά και απ’ την εφημερίδα που γράφουμε:
– Διενέργεια έκτακτης γενικής συνέλευσης του “Ερασιτέχνη” με αποκλειστικό θέμα ημερήσιας διάταξης το Τμήμα Μπάσκετ και τις εξελίξεις
– Εκλογή διοικούσας επιτροπής, τριμελούς ή πενταμελούς, που θα έχει αποκλειστικό στόχο την στήριξη με κάθε τρόπο της προσπάθειας της ομάδας Μπάσκετ. Αυτό μπορεί να γίνει και χωρίς την διενέργεια έκτακτης γενικής συνέλευσης, με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου…
– Στελέχωση της ομάδας με Ηρακλειδείς που θα έχουν, εθελοντικά, τον χρόνο, να προσφέρουν τις γνώσεις τους στην ομάδα. Υπάρχουν τέτοιοι, υπάρχουν παιδιά σε σχολές, σπουδαγμένα, με όρεξη, με μεράκι, που θέλουν να προσφέρουν και παράλληλα να μάθουν το αντικείμενο τους.
– Μάρκετινγκ, λογιστική, πληροφορική, διοίκηση επιχειρήσεων, διαφημιστές, δημοσιογράφοι, υπάρχουν τόσοι Ηρακλειδείς που περιμένουν ένα τηλεφώνημα, ένα μέιλ, ένα κάλεσμα. Ο καθένας από μια ώρα να προσφέρει, θα ζωντανέψει και πάλι το Ιβανώφειο. Κάποιος όμως πρέπει να ασχοληθεί, κάποιος πρέπει να βοηθήσει πρώτα με την οργάνωση. Και η οργάνωση είναι διοικητικό θέμα, είναι δεδομένο ότι ο ΗΡΑΚΛΗΣ χρειάζεται πρώτα την “κεφαλή”. Και στο μπάσκετ μια τέτοια επιτροπή θα μπορέσει να δώσει τη λύση!
– Ελπίζουμε να προχωρήσουν τα παιδιά που τώρα διοικούν τον Γ.Σ., γιατί δε θα πρέπει να βλέπουμε μόνο το ΤΩΡΑ όπου η ομάδα κουτσά – στραβά θα μείνει στη… Β΄ Εθνική. Μπορεί και να… πέσει, και τότε τι γίνεται; Για να είναι του χρόνου λοιπόν η ομάδα ανταγωνιστική έστω στη Β΄ Εθνική θα πρέπει από τώρα, τέλη Φεβρουαρίου, να οργανωθεί. Να κινηθεί στο χώρο, να δείξει ότι υπάρχει, να κάνει ενέργειες που θα κάνουν τους μπασκετικούς της χώρας να… θυμηθούν ότι υπάρχει ΗΡΑΚΛΗΣ! Εμείς προτείνουμε, περιμένουμε τις αντιδράσεις των αρμοδίων…
ΥΓ.: Επί προσωπικού: λείπουμε και εμείς απ’ το Ιβανώφειο από… πέρσι. Όχι από το ρεπορτάζ, αλλά διά ζώσης, στο ιστορικό γήπεδο. Είναι συνειδητή επιλογή που έγινε με πόνο καρδιάς. Λίγοι γνωρίζουν το λόγο, αλλά και πολλοί να το γνώριζαν, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως το θέμα κάποια στιγμή θα λήξει ή θα πρέπει να λήξει το ζήτημα, αν και δε θα έπρεπε καν να υπάρχει. Εμείς δεν τρέφουμε κακία για κανέναν, παραμένουμε πάντα κοντά στο τμήμα, έστω και με τον τρόπο που μας έδωσε η ίδια η ζωή. Με τη δουλειά μας, με τη φωνή μας (όσο κι αν την πετσόκοψαν ορισμένοι, αλλά όχι για πολύ ακόμη), με τα γραφόμενα μας, με τη δημοσιογραφική μας παρουσία. Ό,τι και να γίνει, αυτό δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να αλλάξει…