Όποιος καλέσει στο τηλέφωνο τον αριθμό 231-249600 μάταια θα περιμένει την κλασική επί 25 χρόνια απάντηση μιας ωραίας γυναικείας – κατά κόρον – φωνής: “ΚΑΕ Ηρακλής, παρακαλώ;”. Πλέον το τηλεφωνικό αυτό νούμερο ανακλήθηκε απ’ τον… ΟΤΕ και το τηλέφωνο δεν υπάρχει. Ούτε φαξ υπάρχει στο ιστορικό γήπεδο, αλλά θα πει κάποιος “ποιος να το χρησιμοποιήσει;”.
Ούτε πετρέλαιο για τις ομάδες που κάνουν προπόνηση εκεί, ούτε υπάλληλοι για να το φροντίσουν, καθώς η μία υπάλληλος της γραμματείας και του λογιστηρίου σταμάτησε να πηγαίνει εδώ και έναν μήνα, ο παλίκαρος Παναγιώτης έκανε εγχείρηση, απ’ ότι έμαθα, προ λίγου καιρού (του εύχομαι και από εδώ περαστικά), ο Βάνος έχει το κυλικείο και τουλάχιστον κάποιος προσέχει το γήπεδο, έστω κι έτσι.
Η ομάδα μπάσκετ δεν έχει καν φροντιστή, για να μαζεύει τα ρούχα και να τα πλένει, να δίνει νερό στους παίκτες! Το ρόλο αυτό κάνει ο Χρήστος Χρηστίδης, που ο άνθρωπος ήρθε απ’ τον Πιερικό και κάνει στον Ηρακλή των χιλιάδων “ξερόλων”, “παραγόντων”, “συμβούλων”, τα… πάντα! Σκουπίζει το γήπεδο – ναι, ο γενικός αρχηγός της ομάδας μπάσκετ σκουπίζει το γήπεδο – πλένει τα ρούχα και φροντίζει όσο μπορεί και για το πετρέλαιο.
Το γήπεδο είναι έρημο (ιδίως το πρωί), ένα “φάντασμα” που θα “στοιχειώνει” πάντα όμως αυτούς που εν γνώσει τους κατέστρεψαν το μπάσκετ του Ηρακλή και μαζί διέλυσαν καριέρες και όνειρα χιλιάδων που πέρασαν, δούλεψαν, ίδρωσαν, μάτωσαν για τον Ημίθεο!
Αξίζει τιμή και δόξα σε όσους ακόμη και τώρα προσπαθούν. Στον Χρήστο που μόνος του κρατάει την ανδρική ομάδα μπάσκετ, ενώ οι φίλοι μου του Γ.Σ., όλοι τους παιδιά της κερκίδας της μικρής στο Ιβανώφειο, όλοι τους με κατάθεση ψυχής στο μπάσκετ, παραπονιούνται γιατί γίνεται κριτική. Παντού και σε όλους κριτική, παιδιά, για το καλό του Ηρακλή, χωρίς κακοπιστία. Στον Τάκη που έφυγε απλήρωτος ως φροντιστής και κρατά ο άνθρωπος, μαζί με τη Λίνα, το γυναικείο τμήμα και κάνουν και καλή προσπάθεια, μαζεύοντας κορίτσια, παίζοντας καλό μπάσκετ και βγάζοντας ταλέντα (βλ. Κανταρά για παράδειγμα). Στα παιδιά των Ακαδημιών που προσπαθούν να κρατήσουν “ζωντανό” ένα τμήμα που κάποτε και έβγαζε παίκτες, αλλά και είχε κάνει “όνομα” στη Θεσσαλονίκη, ως “η καλύτερη Ακαδημία της Θεσσαλονίκης”. Στους παίκτες, τις παίκτριες, στους προπονητές, στους ανθρώπους που ακόμη μοχθούν για τον Ημίθεο, αν και γνωρίζουν ότι δε θα ακούσουν ούτε “μπράβο”, ούτε βέβαια θα πάρουν και κανά φράγκο της προκοπής. Είναι μάγκες όλοι αυτοί γιατί παλεύουν για τον Ηρακλή μόνοι τους, στο σκοτάδι… Εμείς στο iraklis1908.gr δεν θα το αφήσουμε έτσι το έργο τους. Δε θα περάσει έτσι αυτή η μαυρίλα στο μπάσκετ, ούτε όμως όσοι παλεύουν να κρατήσουν το καντήλι αναμμένο!
Γι’ αυτούς που ευθύνονται τα έχουμε γράψει. Ακόμη κι αυτοί που πραγματικά δεν έχουν το ίδιο μέγεθος, κι αυτοί την “ψυλιάστηκαν”. Οι προηγούμενες διοικήσεις του Γ.Σ. και δη αυτές των Παναγόπουλου, Λεώνη, Αρταβάνη έχουν την ευθύνη, όπως βέβαια και όλη η “κυανόλευκη οικογένεια” που μετά την εποχή του Χαίτογλου (έχει κι αυτός τις ευθύνες του, αλλά πέρασαν τα χρόνια, τουλάχιστον αυτός έβαλε κιόλας) και του Εμφιετζόγλου (ξέρουν καλά στην Αγίου Δημητρίου 159Α γιατί έφυγε κι αυτός), πέταξε το μπάσκετ στη γωνία…
Τουλάχιστον στο Ιβανώφειο ζήσαμε και κάποιες καλές στιγμές… Αυτές δεν τις ξεχνάμε…
ΥΓ.: Όλα τα παραπάνω δε γράφονται για να αποθαρρύνουν αυτούς που προσπαθούν! Να ξέρουν ότι ο αγνός κόσμος είναι δίπλα τους. Κάποια στιγμή θα έρθει, για όλους, η δικαίωση!
