Θα σου πω μια ιστορία!
Μια φορά κι έναν καιρό…αλλά για στάσου, κάπως έτσι θα ξεκινούσε ένα παραμύθι. Όμως αυτό που έχω να σου πω, δεν είναι παραμύθι. Είναι μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή. Ήταν, λοιπόν, ένα κορίτσι που είχε όνειρα για το μέλλον. Τι αστείο, θα μου πεις. Οι περισσότεροι σήμερα έχουν όνειρα για το μέλλον, αλλά να που δεν μπορούν να τα πραγματοποιήσουν εξαιτίας του ζοφερού παρόντος.
Αυτό το κορίτσι πίστευε, πως ΑΝ ήταν εργατικό, υπάκουο, συνεργάσιμο, ειλικρινές και δε δημιουργούσε προβλήματα στους γύρω του, θα μπορούσε να διαπρέψει στη δουλειά του –που, σημειωτέον, την είχε σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο και είχε κοπιάσει τα μέγιστα γι’ αυτήν- και θα ήταν στην πρώτη γραμμή, αν και εφόσον το ζητούσε ο εργοδότης του. Ο οποίος, βέβαια, αποδείχτηκε μεγάλος μπινές και ενώ το κορίτσι έκανε όλα τα προαναφερθέντα, στην πιο κρίσιμη στιγμή το «πούλησε».
Τίποτα δεν είναι πρωτόγνωρο στην παραπάνω ιστορία(παραμύθι ή εντελώς αλήθεια, όπως θέλεις) και μάλλον τα πράγματα κάπως έτσι συμβαίνουν τις περισσότερες φορές. Όταν έρχεται η ώρα της αλήθειας δε μετράει ο κόπος, που έχεις καταβάλει, η προσπάθεια, τα θέλω, το μεράκι και η δουλειά. Άλλα πράγματα μετράνε. Και αυτά τα «άλλα» δεν τα έχουν όλοι.
Η ώρα της αλήθειας ήρθε. Και ξέρεις κάτι; Είναι τόσο …μα τόσο πικρή! Όχι δεν είναι παραμύθι. Αλλά είναι τόσο μακρινό πια, που μόνο κάπως έτσι θα μπορούσε να ξεκινήσει. Μια φορά και έναν καιρό…
Υ. Γ. Συγχαρητήρια κύριε…