Ο Διογένης υπήρξε –ως γνωστόν- πρότυπο ένδειας στην Αρχαία Ελλάδα, αφού δε δεχόταν να κατέχει τίποτα παραπάνω από γνώση.
Δείγμα του πάμπτωχου βίου του, ήταν και το γεγονός, ότι έτρωγε το πιο υποτιμημένο και φτηνό φαγητό, που υπήρχε εκείνη την περίοδο: τις φακές. Μια μέρα, λοιπόν, καθώς βρισκόταν κατάχαμα στην Αγορά και έτρωγε τις φακές του -ρακένδυτος, αποστεωμένος σχεδόν, αλλά παραδόξως μόνιμα αισιόδοξος και ευτυχής- τον συνάντησε ο δούλος του Άρχοντα, κάποιου κοντινού οικήματος. Βλέποντάς τον σ’ αυτήν την κατάσταση του είπε με βδελυγμία : «Καημένε Διογένη, αν μπορούσες να κολακεύσεις λίγο τον Άρχοντα, να τον υπακούς και να υποκλίνεσαι μπροστά του, θα ντυνόσουν με τα καλύτερά ρούχα, θα έπινες κάθε μέρα το Νέκταρ των Θεών, θα έτρωγες τα νοστιμότερα φαγητά και δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως τη φακή». Και ο Διογένης του απάντησε: «Καημένε μου, αν μπορούσες να τρως πού και πού αυτή τη φακή, δε θα ήσουν αναγκασμένος να κάνεις το ΔΟΥΛΟ του Άρχοντα».
Υ.Γ. Επειδή υμείς και ημείς για μερικά ευρώ στήνουμε και κώλο, μήπως να τον ακούγαμε για λίγο το φτωχό Διογένη …εν όψει εκλογών;