Χωρίς ίχνος ντροπής και έχοντας με το μέρος μου την ιστορία αιώνων, που διατείνεται, ότι οι άντρες δεν μπορούν μακριά από τον ποδόγυρο, θα σας διηγηθώ μια αστεία περιπέτεια, που αρχίζει κάπως έτσι…
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας κύριος. Κύριος με τα όλα του: με τις business του, με τα λεφτά του, με τα κότερα, τα αμάξια, τα σπίτια, τους εκατοντάδες υπαλλήλους, τους υποτακτικούς και όλα εκείνα τελοσπάντων, που σε κάνουν «κύριο». Ο εν λόγω μπούλης, βέβαια, είχε και κάτι άλλο: μια τρελή καψούρα με την κατά πολλά-πολλά-πολλά χρόνια νεότερή του bimbo, η οποία …τον αγαπούσε υπερβολικά, για τον υπέροχο χαρακτήρα του, για τα χαρίσματά του, για την αξεπέραστη εμφάνισή του και μπλα, μπλα, μπλα…
Ο κόσμος το ‘χε τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι! Για κάποιο αδιόρατο λόγο, όλοι ‘κάναν τον «κινέζο» μπροστά σ’ αυτή την τόσο τρυφερή και πέρα από κάθε συμφέρον (ένθεν και ένθεν) σχέση, ώσπου ήρθε η αποφράδα εκείνη μέρα, που η bimbo, του ζήτησε την κεφαλή της δείνα αντιζήλου τους επί πίνακι. Τι να σου κάνει και ο κύριος, υπάκουσε τυφλά …έρωτας γαρ! Ώσπου ήρθε μια ακόμα αποφράδα ημέρα και η bimbo ζήτησε άλλη μια κεφαλή, και μετά κι άλλη, κι άλλη …Σαλώμη σκέτη, τι να λέμε! Και σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο κύριος συνέχιζε να λέει «ναι».
[wp_ad_camp_1]
Το αποτέλεσμα: όταν τον είχε πια τόσο καλά μέσα στο βρακί της, που δεν μπορούσε ούτε με εγχείριση να βγει, του ζήτησε και το δικό του κεφάλι (το πάνω, διότι ούτως ή άλλως το κάτω, δεν…). Έτσι γίνεται πάντα, αγαπητοί μου. Και να το έχετε κατά νου, όλοι εσείς εκεί έξω, που μου το παίζεται μάγκες και μπρούκληδες. Η γυναίκα είναι πλάσμα αχόρταγο, όσα και να της δώσεις πάντα θα θέλει παραπάνω…μέχρι να τα πάρει όλα και να βάλει πλώρη για άλλες παραλίες.
Υ.Γ. Αν βρεθείτε στην πρωτεύουσα, πηγαίνετε στο Θέατρο Πειραιώς, Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, η εξαιρετική κωμωδία «Μες στο βρακί της»…είναι πάντα επίκαιρη!