Στην τρυφερή ηλικία των 14-15 ετών διαπιστώθηκε ανωμαλία στην ανάπτυξή του. Αρχικά συμβιβάστηκε, μετά την πολέμησε και στο τέλος την κέρδισε. Γι’ αυτό η περίπτωση του Αμερικανού Τζίμι Γκάβιν, ο οποίος αποτελεί μέλος της ομάδας μπάσκετ του Ηρακλή, είναι ξεχωριστή. Το Gazzetta Weekend κάνει focus στον 29χρονο Αμερικανό φέρνοντας στην επιφάνεια άγνωστες λεπτομέρειες της ταραχώδους ζωής του…
Είναι εξαιρετικά δύσκολη η χαλιναγώγηση όλης της ενέργειας που εμπεριέχει ένας παιδικός οργανισμός. Είναι μια μορφή φυλάκισης. Αυτές οι χειροπέδες προκάλεσαν πληγές στο σώμα του Τζίμι Γκάβιν. Από τον πρώτο χρόνο του στο Prospect High School. Βλέποντας την ανάπτυξη των συμμαθητών του, το δικό του κορμί παρέμενε αναλλοίωτο. Στο βάρος του, τα γραμμάρια «έφευγαν» λες και είχε πατηθεί το κουμπί της αντίστροφης μέτρησης. Το ύψος του, δε θύμιζε σε τίποτε παιδί της ηλικίας του. Πρώτη αίσθηση, μια μορφή δυσλειτουργίας η οποία ήταν θέμα χρόνου να αποκατασταθεί. Εξάλλου, δεν είναι ίδιοι όλοι οι οργανισμοί. Στη δεύτερη χρονιά, η κατάσταση χειροτέρεψε. Η ζυγαριά έδειξε μόλις 41 κιλά και το ύψος του ήταν 1.64. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Πράγματι. Αυτό επιβεβαίωσαν οι ιατρικές εξετάσεις. Είχε προσβληθεί από τη νόσο Κρον.
Πρόκειται για φλεγμονώδες νόσημα του εντέρου. Κανείς δεν γνωρίζει πώς προκαλείται, ούτε μπορεί να προβλέψει την εξέλιξή του. Είναι μια χρόνια κατάσταση δίχως ολοκληρωτική θεραπεία και προκαλεί σοβαρές λοιμώξεις. Δεν είναι θανατηφόρα, αλλά οι δυσλειτουργίες είναι σοβαρές. Προκαλεί έλκη, αιμορραγίες και για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται ειδική φαρμακευτική αγωγή και διατροφή εφ’ όρου ζωής.
Η διάγνωση πρόσφερε στον Γκάβιν και την οικογένειά του τις απαντήσεις που απελπισμένα αναζητούσαν. Η ανάπτυξή του δεν ήταν φυσιολογική. Ένα παιδί γεμάτο ενέργεια, ήταν αναγκαίο να διαγράψει τα σχέδιά του. «Σου δίνει την αίσθηση του κατεπείγοντος γιατί δεν γνωρίζεις τι μπορεί να συμβεί αύριο», ένιωσε.
Ο Γκάβιν δεν αγωνίστηκε ποτέ στην ομάδα του λυκείου. Δεν μπορούσε. Οργανικά και σωματικά ήταν πολύ πίσω σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά. Υποχρεώθηκε να ζήσει σ’ έναν διαφορετικό κόσμο, συμβιβάστηκε με την ασθένεια και προσπάθησε να τη διαχειριστεί. Χρειάστηκε χρόνος για να βρει την κατάλληλη φόρμουλα, ούτως ώστε να επανέλθει σε καθεστώς φυσιολογικής ανάπτυξης. «Άρχισα να νιώθω τις επιπτώσεις της ασθένειας από την πρώτη μου χρονιά. Η κατάστασή μου χειροτέρεψε στη δεύτερη», είχε πει. Η φαρμακευτική αγωγή προκάλεσε παρενέργειες. Η διατροφή ήταν συγκεκριμένη. Εφ’ όρου ζωής, ο Γκάβιν απαγορεύεται να καταναλώσει σόδα, τρόφιμα με σπόρους, τηγανητά κ.α., για να περιορίσει την εξάπλωση της ασθένειας. Η κατάστασή του βελτιώθηκε αλλά και σταθεροποιήθηκε, καθώς πλησίαζε το τέλος την θητείας του στο λύκειο. Συνέχισε να παίζει μπάσκετ μόνο στα πάρκα.
Η καταραμένη 24η του Μάρτη του 2011
Είναι η χειρότερη μέρα της ζωής του. Ο μικρός αδερφός του σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε μια τραγωδία της οποίας τα σημάδια θα είναι πάντα χαραγμένα στο μυαλό και την ψυχή του. Τότε, φοιτούσε στο Mississippi State, ένιωσε όμως την ανάγκη της επιστροφής στο σπίτι του, στο Illinois, κοντά στην οικογένειά του. Αντιλήφθηκε ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να στερηθείς τα όνειρά σου. Ο μικρός αδερφός του έφυγε σε ηλικία 16 ετών, ήταν μέλος της ομάδας μπάσκετ του λυκείου. Εκεί αποφάσισε να κάνει, αυτό που θα ήθελε ο αδερφός του. «Τότε αποφάσισα ότι θα δοκιμάσω στο μπάσκετ. Δούλεψα αρκετά εκείνο το διάστημα, ήρθα σ’ επαφή με διάφορα σχολεία και προσπάθεια να πάρω ευκαιρίες. Παίζοντας μπάσκετ, κατάφερα να πάρω τη ζωή μου πίσω, γιατί συγκεντρώθηκα σε κάτι που νίκησε οτιδήποτε με κέρδιζε». Η αρχή έγινε σε κοινοτικά προγράμματα, ακολούθησε ένας χρόνος στο Bradley και μια διετία στο Wisconsin Parkside το οποίο συμμετέχει στην 3η κατηγορία του NCAA. «Ένιωθα ότι είχα να αντιμετωπίσω τους δαίμονές μου. Ήταν τόσο υψηλό το επίπεδο συγκέντρωσής μου στη δουλειά, σα να ήθελα να αποδράσω από μια φτώχεια».
Ο Γκάβιν πλησίασε στην κανονικότητα σε όλα τα επίπεδα. Η επίδραση της νόσου Κρον είχε ελεγχθεί, το σώμα του απέκτησε τις φυσιολογικές διαστάσεις και ο ίδιος ένιωσε απόλυτα δυνατός. Ίσως, να είχε πάψει να «μυρίζει» την αμφιβολία στον περίγυρό του. «Υπάρχει διαφορά μεταξύ των ανθρώπων που περιμένουν την επιτυχία σου με τους ανθρώπους που πιστεύουν σ’ αυτή. Νομίζω ότι είναι πολλοί αυτοί που με αμφισβήτησαν», είχε πει. Ένιωθε επίσης ότι πάντα είχε δίπλα του, τον χαμένο αδερφό του. Τα καλοκαίρια, έπαιξε σε ανοιχτά γυμναστήρια με (τότε) αστέρες του ΝΒΑ όπως οι Πάτρικ Μπέβερλι, Σον Μάριον, Τζέρεμι Πάργκο. Προκαλούσε ο ίδιος μια μονομαχία, έχοντας απύθμενη επιθυμία για βελτίωση.
Πριν πάρει υποτροφία σε καθένα από τα κολέγια στα οποία αγωνίστηκε, υποβλήθηκε σε δοκιμασίες. Ήταν το μέγεθος της αμφιβολίας που ένιωθαν όλοι γι’ αυτόν. Το είχε παραδεχθεί ο προπονητής του στο Bradley, Στιβ Πρατ. Όταν όμως διαπίστωσε (στην πρώτη προπόνηση) τις δυνατότητές του, τον αγκάλιασε και του έδωσε την ευκαιρία. Ο Γκάβιν είχε 15/20 τρίποντα!
Το νερό είχε κυλήσει στο αυλάκι. Τελευταίος στόχος του Γκάβιν ήταν να παίξει στην πρώτη κατηγορία του κολεγιακού Πρωταθλήματος. Ήταν ήδη 24 ετών αλλά αυτό δεν τον επηρέασε. Πήγε στο Winthrop με υποτροφία κι έχοντας 18.6 πόντους ανά αγώνα και 41% ποσοστό ευστοχίας στο μακρινό σουτ, ήταν ο ηγέτης του πανεπιστημίου. Κυρίως όμως, απέδειξε στον εαυτό του αλλά και σε όλους όσοι τον αμφισβήτησαν, το επίπεδο ικανότητά τους. Το καλοκαίρι του 2016 ήταν και στην ομάδα των Ορλάντο Μάτζικ στο SummerLeague. Το ΝΒΑ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει στόχο, αλλά η επαγγελματική σταδιοδρομία στο μπάσκετ ήταν κάτι που ήθελε και το πέτυχε.
