Τη μέρα που στη Θεσσαλονίκη το κυρίαρχο θέμα στα πρωτοσέλιδα ήταν το «φλερτ» του Νίκου Γκάλη με την Τρέισερ Μιλάνο, πέρναγε στα… ψιλά η άφιξη του νέου ξένου του Ηρακλή στα μονόστηλα των εφημερίδων.
Πηγη sentragoal.gr
Ήταν 7 Σεπτεμβρίου 1987 όταν στο αεροδρόμιο έκανε την εμφάνισή του ο Ντέιβιντ Έινκραμ. Ο άνθρωπος που έμελε να απειλήσει όσο κανείς τον Γκάλη για τα πρωτεία του πρώτου σκόρερ στο πρωτάθλημα της Α1, αν και στην Ελλάδα έγινε γνωστός ως Ντέιβιντ Ινγκραμ! Έτσι τον μάθαμε, έτσι τον… λέμε μέχρι και σήμερα.
Ένας παίκτης που το παρελθόν του ίσως και να μην ήταν ανάλογο της αξίας του. Με θητεία σε μικρά πρωταθλήματα, τον Παναμά, το Εκουαδόρ και έχοντας ως χάιλαϊτ της καριέρας του τη συνεργασία με τον Φιλ Τζάκσον στο CBA με τη φανέλα των Άλμπανι Πατρούνς. Εκεί τον είδε ο τότε ασίσταντ κόουτς του Ηρακλή (και νυν τεχνικός των ακαδημιών!) Μάκης Καλανταρίδης.
Αμέσως τον πρότεινε στον… 38χρονο Σούλη Μαρκόπουλο και με 50.000 δολάρια η μεταγραφή έκλεισε! «Θα αφήσει ιστορία…» είχε πει με περίσσια δόση σιγουριάς ο Καλανταρίδης και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε.
Βέβαια την πρώτη σεζόν (1987-88) αγωνίστηκε μόνο στην Ευρώπη και στο κύπελλο Κόρατς αφού δεν επιτρέπονταν η συμμετοχή ξένων στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τα πρώτα διαπιστευτήρια τα είχε… αφήσει, με αποκορύφωμα τους 42 πόντους που είχε πετύχει κόντρα στην Εστουδιάντες στο Ιβανόφειο. Το έδαφος για την επόμενη χρονιά το είχε ήδη προετοιμάσει!
«Έχω ένα κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ εδώ στο Σακραμέντο όπου έρχονται παίκτες του ΝΒΑ και παίζουμε! Σε γενικές γραμμές όσα παιδιά αγωνίζονται στους Σακραμέντο Κινγκς»
«Έχω ένα κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ εδώ στο Σακραμέντο όπου έρχονται παίκτες του ΝΒΑ και παίζουμε! Σε γενικές γραμμές όσα παιδιά αγωνίζονται στους Σακραμέντο Κινγκς»
Το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα θα το κάνει στις 15 Οκτωβρίου 1988 και με 35 πόντους θα οδηγήσει τον Ηρακλή στη νίκη απέναντι στον Φίλιππο Θεσσαλονίκης με 90-69. Όλοι κατάλαβαν τότε ότι ο Ντέιβιντ Ίνγκραμ θα αποτελούσε το αντίπαλο δέος του Νίκου Γκάλη.
Και όντως. Οι μέσοι όροι του ξεπερνούσαν τους 30 πόντους σε κάθε ματς, ωστόσο ο «γκάνγκστερ» του ελληνικού μπάσκετ σημείωνε… περισσότερους και δεν άφησε τον Αμερικανό να του πάρει τα πρωτεία από τον πίνακα των σκόρερ. Ούτε τον Ζάρκο Πάσπαλι μπόρεσε να ξεπεράσει τη σεζόν 1991-1992, αφού εκείνη τη περίοδο (που όδευε στα 34 του) είχε 31 πόντους κατά μ.ο. έναντι των 33 που σημείωνε ο Μαυροβούνιο φόργουορντ στον Ολυμπιακό.
Όσο για τις καλύτερες βραδιές του; Τη σεζόν 1990-91 είχε σημειώσει 59 πόντους εναντίον του Περιστερίου, ενώ το ρεκόρ στο κύπελλο το έκανε μια χρονιά νωρίτερα (1989-90) όταν και πέτυχε 58 πόντους με αντίπαλο τον Έσπερο. Επίσης σημείωσε και 53 πόντους σε παιχνίδι του κυπέλλου Κόρατς, όταν ο Ηρακλής είχε χάσει στο Ιβανόφειο από τη Ρίγα με 91-90.
«Θυμάμαι ένα παιχνίδι εναντίον του Άρη στο Ιβανόφειο με Γκάλη και Μπραντ Σέλερς. Αν δεν κάνω λάθος τους κερδίσαμε στην παράταση και εγώ είχα σκοράρει 50 πόντους»
«Θυμάμαι ένα παιχνίδι εναντίον του Άρη στο Ιβανόφειο με Γκάλη και Μπραντ Σέλερς. Αν δεν κάνω λάθος τους κερδίσαμε στην παράταση και εγώ είχα σκοράρει 50 πόντους»
Παρά τα επιτεύγματα του, ο Θοδωρής Ροδόπουλος που ανέλαβε τις τύχες του Ηρακλή το καλοκαίρι του ’92, προχώρησε σε ριζική αλλαγή της ομάδας! Ο Ντέιβιντ Ίνγκραμ δεν ήταν στα πλάνα του με αποτέλεσμα να αποχωρήσει άδοξα από τον «αγαπημένο του» Ηρακλή. Μάλιστα η διοίκηση του Ηρακλή απέσυρε τότε τη φανέλα με το νούμερο 6 στην οροφή του Ιβανόφειου, αλλά με τον ερχομό του Ουόλτερ Μπέρι κατέβηκε και βρήκε… νέο κάτοχο.
Η στήλη «Χρόνια και Ζαμάνια» φιλοξενεί τον Ντέιβιντ Ινγκραμ, ο οποίος μοιράστηκε στο SentraGoal ύστερα από 20 χρόνια τις αναμνήσεις του από τη πενταετή θητεία του στον Ηρακλή. Μόλις απάντησε στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής και έμαθε ότι τον καλέσαμε από την Ελλάδα δεν έκρυψε την έκπληξη του: «Wow man! Τέλεια! Υπέροχα! Χαίρομαι που δεν με έχουν ξεχάσει ακόμα στην Ελλάδα» ήταν η πρώτη του αντίδραση και όπως αποδείχθηκε στην πορεία, εκείνος είχε… περισσότερα να ρωτήσει απ’ ότι εμείς εκείνον!
«Παίζω ακόμα με παίκτες των Σακραμέντο Κινγκς!»
« Θυμάμαι τον Χριστοδούλου. Ήταν ο πιο ταλαντούχος Έλληνας παίκτης. Έκανε τα πάντα! Σκόραρε, έπαιρνε ριμπάουντ, έτρεχε, μοίραζε ασίστ, έκλεβε μπάλες».
« Θυμάμαι τον Χριστοδούλου. Ήταν ο πιο ταλαντούχος Έλληνας παίκτης. Έκανε τα πάντα! Σκόραρε, έπαιρνε ριμπάουντ, έτρεχε, μοίραζε ασίστ, έκλεβε μπάλες».
«Όταν αποσύρθηκα από το μπάσκετ ασχολήθηκα αμέσως με την προπονητική. Στην αρχή δίδασκα στα μικρά παιδιά την τέχνη της ελεύθερης βολής και του τζαμπ σουτ. Τα βασικά. Στη συνέχεια ήμουν προπονητής σε λύκειο του Σακραμέντο όπου βρίσκομαι μέχρι και σήμερα, ενώ εξακολουθώ να κάνω και ατομικά μαθήματα μπάσκετ» ήταν η… πληροφόρηση για το τι κάνει σήμερα, ενώ συνέχισε λέγοντας: «Η ζωή μου είναι υπέροχη. Έχω έναν γιο που είναι 15 ετών ο οποίος φυσικά παίζει μπάσκετ! Εγώ έφτασα ήδη 55 χρονών αλλά εξακολουθώ να παίζω. Μάλιστα έχω ένα κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ εδώ στο Σακραμέντο όπου έρχονται παίκτες του ΝΒΑ και παίζουμε! Όπως για παράδειγμα, ο Γκριν, ο Φρανσίσκο Γκαρσία, ο Τόμπσον και σε γενικές γραμμές όλα τα παιδιά που αγωνίζονται στους Σακραμέντο Κινγκς».
Όπως μας είπε παραμένει ακόμα… δεινός σκόρερ! «Τώρα με πετυχαίνεις ύστερα από ένα πολύ ωραίο τουρνουά που πήρα μέρος στη Γιούτα. Ουσιαστικά ήταν κάτι σαν Ολυμπιακοί Αγώνες όπου έπαιρναν μέρος αθλητές άνω των 50 ετών! Κρίμα όμως που χάσαμε στον τελικό και πήραμε το ασημένιο μετάλλιο. Εγώ έκανα ό,τι μπορούσα πάντως. Έβαλα 56 πόντους!! (Γέλια)» και άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων.
«Μου έχει λείψει το Ιβανόφειο…»
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους φίλους του Ηρακλή που μας υποστήριζαν σε κάθε ματς που δίναμε στο Ιβανώφειο. Σας αγαπάω πάρα πολύ και δεν πρόκειται να σας ξεχάσω»
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους φίλους του Ηρακλή που μας υποστήριζαν σε κάθε ματς που δίναμε στο Ιβανώφειο. Σας αγαπάω πάρα πολύ και δεν πρόκειται να σας ξεχάσω»
«Γενικά δεν μου έχει λείψει το μπάσκετ. Παρόλα αυτά μου έχει λείψει να παίζω στο Ιβανόφειο εναντίον του ΠΑΟΚ, του Άρη και να υπάρχει αυτή η τρέλα στις εξέδρες. Ήταν κάτι το μοναδικό. Μου έχουν λείψει τα παιχνίδια των πλέι οφς και γενικά τα ματς που έπαιζες γιατί έπρεπε να κερδίσεις. Είχες την πίεση και πάση θυσία έπρεπε να κερδίσεις» μας λέει ο 55χρονος (πια) Ίνγκραμ (ή Έινκραμ όπως είναι το σωστό) και συνεχίζει αναπολώντας παιχνίδια με τον Άρη: «Θυμάμαι ένα παιχνίδι εναντίον του Άρη στο Ιβανόφειο με Γκάλη και Μπραντ Σέλερς. Αν δεν κάνω λάθος τους κερδίσαμε στην παράταση και εγώ είχα σκοράρει 50 πόντους. Δεν με σταματούσε κανείς εκείνο το βράδυ (Γέλια)».
Όσο για εκείνον που δεν έχει ξεχάσει ακόμα αλλά ούτε και πρόκειται να ξεχάσει; «Δυστυχώς δεν θυμάμαι τα ονόματα των συμπαικτών μου τότε, αν και θα τους έχω για πάντα μέσα στην καρδιά μου. Αντίθετα δεν θα ξεχάσω ποτέ τον δικό μου άνθρωπό μέσα στην ομάδα! Τον Λευτέρη. Τον Λευτέρη Κακιούση. Πάντα τον σκέφτομαι και πάντα τον έχω στο μυαλό μου. Του εύχομαι τα καλύτερα και να είναι πάντα καλά. Ήταν ο αγαπημένος μου παίκτης! Βέβαια όταν είχα να αντιμετωπίσω κάποιον μου άρεσε πολύ να παίζω αντίπαλος του Κεν Μπάρλοου και του Παναγιώτη Γιαννάκη. Μάλιστα ο Γιαννάκης θεωρώ ότι ήταν και ο καλύτερος αμυντικός απέναντί μου. Πάντα μου έκανε τη ζωή δύσκολη. Αντίστοιχα ο Γκάλης ήταν εκείνος που δεν μπορούσε να τον παίξει κανείς άμυνα, ενώ πολύ καλός ήταν και ο Τζον Χάτσον».
«Δεν είναι ο Ηρακλής στην Α1; Σοβαρά μιλάς;»
«Οι καλύτερες αναμνήσεις που έχω στη ζωή μου είναι από την Ελλάδα και πάντα θα παραμείνουν στο μυαλό μου. Δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ»
«Οι καλύτερες αναμνήσεις που έχω στη ζωή μου είναι από την Ελλάδα και πάντα θα παραμείνουν στο μυαλό μου. Δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ»
Κάπου εκεί τον ενημερώσαμε για την κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να βρεθεί στη Β’ Εθνική. Ποια η αντίδρασή μου; «Τι;; Ω, Θεέ μου! Δεν είναι ο Ηρακλής στην Α1; Σοβαρά μιλάς; Είναι η ομάδα μου!! Iraklara baby!! Τότε που έπαιζα εγώ δεν υπήρχαν τα οικονομικά προβλήματα που μου λες εσύ τώρα. Ο Ηρακλής πλήρωνε στην ώρα του και πλήρωνε καλά. Βέβαια κάποιες ομάδες ίσως και να είχαν κάποια προβλήματα, αλλά σίγουρα όχι ο Ηρακλής».
Σε εκείνο το σημείο άλλαξαν οι ρόλοι μεταξύ συνεντευξιαζόμενου και συνεντευξιαστή, αφού ο Ντέιβιντ Ινγκραμ είχε πολλές… απορίες για την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ και ρωτούσε συνέχεια για το ποιες ομάδες βρίσκονται στην Α1 από τότε που έφυγε και ποιες όχι. Αφού τον ενημερώσαμε σχετικά συνέχισε τις… ερωτήσεις του για το ποιος παίρνει το πρωτάθλημα, ποιος είναι ο καλύτερος Έλληνας, ο καλύτερος Αμερικανός, ενώ εξέφρασε την απορία του και για ένα ακόμα παίκτη που του έχει μείνει στο μυαλό:
«Αλήθεια, ο Φάνης Χριστοδούλου που βρίσκεται; Θυμάμαι ότι ήταν ο πιο ταλαντούχος Έλληνας παίκτης εκείνη την περίοδο. Έκανε τα πάντα! Σκόραρε, έπαιρνε ριμπάουντ, έτρεχε, μοίραζε ασίστ, έκλεβε μπάλες. Ουάου. Ήταν εκπληκτικός».
«Μετά τον Ηρακλή η πρώτη ομάδα που ήρθε και με ζήτησε ήταν ο Σπόρτιγκ! Μάλιστα οι συζητήσεις ήταν σε πολύ καλό δρόμο και ήμουν πολύ κοντά στο να συμφωνήσω»
«Μετά τον Ηρακλή η πρώτη ομάδα που ήρθε και με ζήτησε ήταν ο Σπόρτιγκ! Μάλιστα οι συζητήσεις ήταν σε πολύ καλό δρόμο και ήμουν πολύ κοντά στο να συμφωνήσω»
«Έβαζε ταμπέλα no smoking με το… τσιγάρο στο στόμα»
Τι του έκανε όμως μεγαλύτερη εντύπωση τότε; «Ακόμα και σήμερα θυμάμαι ένα ακόμα περιστατικό και γελάω. Μια μέρα κάποιος τοποθετούσε μια ταμπέλα στο Ιβανόφειο στην οποία έγραφε `απαγορεύεται το κάπνισμα’. Το αστείο είναι ότι την ώρα που την τοποθετούσε είχε το τσιγάρο στο στόμα!! (Γέλια)» είναι τα λόγια του Ινγκραμ, ο οποίος συνέχισε λέγοντας:
«Οι καλύτερες αναμνήσεις που έχω στη ζωή μου είναι από την Ελλάδα και πάντα θα παραμείνουν στο μυαλό μου. Δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα έκανα πολύ καλά παιχνίδια και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια από αυτά. Ίσως το πρώτο παιχνίδι που ήρθε και με είδε η μητέρα μου. Πρέπει να ήταν εναντίον του Πανιωνίου…»
Ποιο όμως θέλει να ξεχάσει και δεν… μπορεί; «Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα ματς στο Αλεξάνδρεια εναντίον του Άρη. Πρέπει να είχα πετύχει μόνο 5 πόντους. Το θυμάμαι σαν χθες! Είμαι ακόμα θυμωμένος με τον εαυτό μου γι’ αυτήν την εμφάνιση. Το πιστεύεις; (Γέλια)».
«Βρέθηκα κοντά στον Σπόρτιγκ!»
Βέβαια δεν μπορεί να ξεχάσει το «διαζύγιο» με τον Ηρακλή ύστερα από πέντε συνεχόμενα χρόνια στην ομάδα. Το θυμάται με πικρία αφού θεωρεί ότι είχε πολλά να δώσει ακόμα: «Οταν έφυγα από τον Ηρακλή ήθελαν τότε να αλλάξουν όλους τους παίκτες. Είχε έρθει ένα καινούργιος προπονητής και όπως με ενημέρωσαν τότε, μου είπαν ότι δεν μπορούσα να παίξω άλλο. Δεν ήμουν στα πλάνα του. Ετσι και εγώ αποφάσισα να συνεχίσω αλλού στην καριέρα μου και μετακόμισα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Ηθελα πολύ να μείνω στον Ηρακλή, αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν κύλησαν όπως τα ήθελα» και συνέχισε μιλώντας για τη μεταγραφή που δεν έγινε ποτέ! «Δεν σου κρύβω ότι μετά τον Ηρακλή η πρώτη ομάδα που ήρθε και με ζήτησε ήταν ο Σπόρτιγκ! Μάλιστα οι συζητήσεις ήταν σε πολύ καλό δρόμο και ήμουν πολύ κοντά στο να συμφωνήσω. Όμως λίγο πριν πω το «ναι» δέχτηκα την πρόταση από τη Μακάμπι και έτσι μετακόμισα στο Ισραήλ. Πάντως Βρέθηκα κοντά στον Σπόρτιγκ».
«Θέλω να επιστρέψω στην Ελλάδα το καλοκαίρι»
Λίγο πριν κλείσουμε την κουβέντα μας, ήθελε να πάρει μόνος τους τον λόγο, χωρίς να τον ρωτήσουμε κάτι συγκεκριμένο. Τι είπε; «Θα ήθελα να έρθω αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Οταν βρω το χρόνο από τις δουλειές μου θα το κάνω. Ξέρω ότι η κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη δυνατή αυτή τη στιγμή αλλά αγαπάω πολύ την Ελλάδα. Θέλω πολύ να έρθω κα να δω τι συμβαίνει στην υπέροχη χώρα σας. Απ’ ότι μου λες όμως σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά από τότε…»
Επιπλέον έστειλε το δικό του μήνυμα στον κόσμο του Ηρακλή: «Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους φίλους του Ηρακλή που μας υποστήριζαν σε κάθε ματς που δίναμε στο Ιβανώφειο. Σας αγαπάω πάρα πολύ και να είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να σας ξεχάσω. Μου έχετε λείψει πολύ. Τόσο εσείς όσο και το Ιβανώφειο. Κρατηθείτε γερά και να είστε σίγουροι ότι όλα θα πάνε καλά. Επίσης θέλω να στείλω ειδικούς χαιρετισμούς στον τότε τζένεραλ μάνατζερ της ομάδας, όπως και στον γείτονά μου!»
Και το καλύτερο; Το άφησε για το τέλος; «Πιστεύω ότι μπορώ και τώρα να παίξω στον Ηρακλή! Μπορεί τώρα να μην σημειώνω 60 πόντους, αλλά την 40άρα την έχω!! (Γέλια)»