Τα χρόνια περνούν με τη ζωή να κυλά με τα πάνω της και τα κάτω της. Η ποδοσφαιρική ζωή, ως μέρος της ζωής μας ως έμβια όντα έχει τη δική της διαδρομή. Τη δική της έχει και η ποδοσφαιρική ζωή στην Κύπρο. Μέρος της οι μετεγγραφές. Ένα σκέλος του ποδοσφαίρου που κεντρίζει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον του κόσμου.
Τι λέτε για μετεγγραφές που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ και κατά μια πιθανότητα θα άλλαζαν την ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου;
Σύμφωνα με το τι μας είπαν άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα οι επαφές είχαν προχωρήσει πολύ και ήταν θέμα χρόνου να κλείσει η συμφωνία
Πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου αν ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Ευρώπης είχε ακολουθήσει διαφορετικό…δρόμο;
Το 24sports παρουσιάζει σήμερα την πιο ηχηρή μετεγγραφή στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου που έφτασε μια ανάσα από την ολοκλήρωσή της, όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ λόγω του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής.
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής, ναι σωστά διαβάσατε, ο τεράστιος Βασίλης Χατζηπαναγής βρέθηκε μια ανάσα από την Ομόνοια το καλοκαίρι του 1974, αλλά τον πρόλαβαν τα τραγικά γεγονότα!
Την ίδια περίοδο για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν έγινε η μετεγγραφή ενός άλλου πολύ αξιόλογου Ελλαδίτη παίκτη, του Γιώργου Καραίσκου που έπαιξε σε Εθνικό, Ηρακλή και Βέροια.
Ξετυλίγουμε το κουβάρι των γεγονότων. Τέλος της σεζόν 1973-74. Αποχωρούν από την Ομόνοια οι Ρουμάνοι διεθνείς Μιχάι Μοκάνου και Κονσταντίν Φραντζίλα.
Η Ομόνοια αναζητούσε εκ νέου ενίσχυση με ποδοσφαιριστές ψηλού επιπέδου. Στην Τασκένδη της πρώην ΕΣΣΔ υπήρχαν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες του 49, που πέρασαν πεζοί και ξυπόλυτοι από τα βουνά της Μακεδονίας και της Ηπείρου στις τότε «λαϊκές δημοκρατίες» για να αποφύγουν τις δραματικές συνέπειες του εμφυλίου πολέμου.
Υπήρχαν και Κύπριοι εκεί, που βρέθηκαν μετά που έφυγαν από την Ελλάδα όπου πήγαν για να ενισχύσουν το Δημοκρατικό Στρατό. Ένας από αυτούς ήταν ο Κυριάκος Χατζηπαναγής από την Άχνα, πατέρας του Βασίλη Χατζηπαναγή. Γυναίκα του η Χρύσα, Ελληνίδα πολιτική πρόσφυγας. Κουμπάρος του Κυριάκου και νονός του Βασίλη, ήταν ο χωριανός του Κυριάκος Κακούδης.
Ο Κακούδης, (που ήταν βέρος Σαλαμιναίος), έκανε τις επαφές με άνθρωπους της Ομόνοιας για μετεγγραφή του νεαρού τότε ποδοσφαιριστή στην ομάδα της Λευκωσίας, που μέσω δικών της ανθρώπων στην Τασκένδη είχε εντοπίσει τον ταλαντούχο νεαρό και ήθελε πολύ να τον εντάξει στη δύναμη της. Σύμφωνα με το τι μας είπαν άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα οι επαφές είχαν προχωρήσει πολύ και ήταν θέμα χρόνου να κλείσει η συμφωνία. Όμως η μετεγγραφή δεν έγινε για λόγους …ανώτερης βίας. Πραξικόπημα, εισβολή. Το δίδυμο έγκλημα κατά της Κύπρου.
Για Νέα Σαλαμίνα
Όταν ο «Βάσια» έφυγε από τον Ηρακλή, (1990), ο Κυριάκος Κακούδης, που στο μεταξύ είχε φύγει από την Τασκένδη και ήλθε στη Λάρνακα αφού στο μεσοδιάστημα έζησε στην Αγγλία προσπάθησε να φέρει ξανά το Βασίλη Χατζηπαναγή στην Κύπρο, αυτήν τη φορά στη Νέα Σαλαμίνα. Ομως τελικά ο μεγάλος αυτός παίκτης έμεινε στις ακαδημίες του Ηρακλή.
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής είχε τη λάμψη του ηγέτη. Στα χρόνια του ’80 πιά τον βλέπαμε να αλωνίζει στα γήπεδα με το δεκάρι στη φανέλα, να οπισθοχωρεί προς το κέντρο, φτιάχνοντας παιγνίδι, σμπαραλιάζοντας συγχρόνως άμυνες πότε με τις κλειστές ντρίμπλες του και πότε με τις πάσες-διαβήτη στον κενό χώρο.
Ο Γιώργος Καραίσκος
Ένας άλλος ποδοσφαιριστής που έφτασε πολύ κοντά στην Ομόνοια ακριβώς εκείνην την εποχή ήταν ο μέσος Γιώργος Καραίσκος. Ήταν από οικογένεια Ελλήνων πολιτικών προσφύγων. Τότε (1974) ήταν 20 χρόνων.
Άνθρωποι της Ομόνοιας στην Βουδαπέστη εντόπισαν το ταλέντο του και τον πρότειναν στην ομάδα της Λευκωσίας. Τις επαφές έκανε τότε μετά από εξουσιοδότηση του ΔΣ της ομάδας της Λευκωσίας ο Ιάκωβος Ρωσσίδης δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Χαραυγή» και μέλος της Ομόνοιας.
Ο Ρωσσίδης ήταν γνώστης της Ουγγρικής γλώσσας. Είχε σπουδάσει στην Ουγγαρία και ήταν νυμφευμένος με Ουγγαρέζα. Και στην περίπτωση του Καραίσκου οι επαφές είχαν προχωρήσει, αλλά όλα σταμάτησαν λόγω του πραξικοπήματος.
Ο Γιώργος Καραίσκος ήταν ένας ποιοτικός ποδοσφαιριστής. Βασικό του προσόν ήταν η μαχητικότητα. Ειχε επίσης σταθερότητα στην απόδοση. Ήταν πολύ δυνατός παίκτης-ένιοτε και σκληρός- έτρεχε συνεχώς και δεν το έβαζε κάτω ποτέ. Ένα εξάρι που τα έκανε όλα στην εντέλεια, ενώ είχε και στοιχεία οκταριού.
Γεννημένος στη Βουδαπέστη στις 10 Αυγούστου 1954, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στο Κεντρικό Ίδρυμα Αθλητισμού της ουγγρικής πρωτεύουσας, ένα είδος παιδαγωγικής ποδοσφαιρικής ακαδημίας. Στη συνέχεια, μετακινήθηκε στη μεγάλη Ουϊπεστ από την οποία το 1974 μεταγράφηκε στον Εθνικό.
Φόρεσε τη φανέλα του Ηρακλή από το 1981 ως το 1987. Μετά την καριέρα του στον Ηρακλή, όπου αποτέλεσε μέλος της καλύτερης ομάδας που είχε ποτέ ο «Γηραιός», με συμπαίκτες τους Λάκη Παπαϊωάννου, Βασίλη Χατζηπαναγή, Σάββα Κωφίδη, Νίκο Καλαμπάκα και άλλους αστέρες της εποχής εκείνης, μετακινήθηκε στη Βέροια για ενάμιση χρόνο προτού ολοκληρώσει την ποδοσφαιρική του καριέρα.
Πηγη: 24sports.com.cy/gr/
