Είχαμε καιρό να αναφερθούμε αναλυτικά στην ομάδα μπάσκετ του Ηρακλή, η οποία δίνει τον δικό της αγώνα στην αφιλόξενη Β’ Εθνική κατηγορία.
Η ήττα απ’ τον Φίλιππο Βέροιας τη φέρνει πίσω στο κυνήγι της πρώτης θέσης που δίνει απευθείας άνοδο στην Α2. Ο Ηρακλής πιάστηκε “αδιάβαστος” σε αυτόν τον αγώνα. Δε γνωρίζουμε αν έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας για τη διαιτησία του προηγούμενου αγώνα στο Βόλο, με τη Μεταμόρφωση, όπου έχασε με μεγάλη διαφορά, αλλά στο πρώτο ημίχρονο όταν ήταν μπροστά το “νυστέρι με το βαμβάκι” πήγε “σύννεφο”.
Λίγοι ίσως γνωρίζουν ότι τον αγώνα εκείνον σφύριξε Βεροιώτης διαιτητής, που θεωρείται και έμπειρος. Ο αγώνας έγινε υπό την υψηλή παρακολούθηση του Κώστα Κορομηλά της ΚΕΔ, που μετά έκανε και πλάκα στους Ηρακλειδείς ότι έχασαν με μεγάλη διαφορά, άρα τι ψάχνουν.
Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι υπήρχαν στοιχεία και τηλεοπτική, μέσω Ίντερνετ, μετάδοση του αγώνα, ο Ηρακλής δεν πρέπει να έκανε επιστολή. Και λέμε “πρέπει” γιατί γνωρίζουμε ότι το σκέφτηκαν οι άνθρωποι της ομάδας, ή μάλλον ο άνθρωπος της ομάδας, Χρήστος Χρηστίδης. Και απ’ τη στιγμή που δεν διαφυλάττει τα συμφέροντα του, τη στιγμή που οι άλλες ομάδες κάνουν συνέχεια δηλώσεις για τη διαιτησία, ακόμη και όχι για τους δικούς τους αγώνες, αλλά για τους… αγώνες του Ηρακλή! Διαμορφώνουν κλίμα σε βάρος του Ηρακλή και ο Ηρακλής περιμένει με “το σταυρό στο χέρι”.
Αυτό το πλήρωσε χθες, όταν ήρθαν δύο Αθηναίοι διαιτητές και σφύριξαν τέσσερα αυστηρά και γρήγορα φάουλ στον Μπεχλιβάνη, άσχετα φάουλ που έστελναν στις βολές στο τέταρτο δεκάλεπτο τους παίκτες του Φίλιππου – ο Μπρόζος πρέπει να εκτέλεσε πάνω από 8 βολές στο τέλος.
Απ’ την άλλη, ο Ηρακλής πιάστηκε αδιάβαστος και αγωνιστικά. Λαβωμένος από απουσίες και τραυματισμούς, η ομάδα εμφανίζεται όλο και χειρότερη από πλευράς φυσικής κατάστασης. Ο Τοπούζης και ο Μασλαρινός μετά τους τραυματισμούς τους είναι επηρεασμένοι και σαφώς πιο αργοί, χωρίς να φταίνε οι άνθρωποι. Ο έμπειρος σέντερ έχασε, εμφανώς κουρασμένος, αφού παίζει ο άνθρωπος 40 λεπτά ελλείψει του Νεοφυτίδη, και σπρώχνει και σπρώχνεται συνέχεια, 4 βολές στο τέλος, κι άλλες τόσες νωρίτερα, ενώ ο Μασλαρινός δεν μπόρεσε να βοηθήσει όταν ο Μπεχλιβάνης βγήκε από φάουλ. Ο Μπεχλιβάνης έχει “ψοφήσει” να τρέχει κυνηγημένος από 2-3 αντιπάλους σε κάθε αγώνες και χωρίς να παίρνει ένα φάουλ – πρέπει να εκτέλεσε 4 βολές χθες, αν και ο άνθρωπος με τη μπάλα στα χέρια την περισσότερη ώρα. Μην ξεχνάμε ότι λείπει ο έμπειρος Δαμαλής, που η απουσία του αποδεικνύεται πλήγμα, ο Νεοφυτίδης που θα βοηθούσε μέσα στη ρακέτα, απουσίες που παίζουν ρόλο, δεν το παραγνωρίζουμε…
Λάθος προσέγγιση είχε η ομάδα του Κωστόπουλου και στο θέμα της διαφοράς και της νίκης. Στο τέλος και με ένα πόντο πίσω, οι “κυανόλευκοι” έτρεχαν να βάλουν τρίποντο, με 30 δευτερόλεπτα να απομένουν, ενώ θα μπορούσαν να κυνηγήσουν μια απλή νίκη. Η νίκη είναι νίκη, απομένουν ακόμη πολλοί αγώνες. Καλύτερα μια νίκη πίσω, σε περίπτωση ισοβαθμίας, παρά… δύο! Κι όμως έγιναν τρία τρίποντα στο τέλος, με το τελευταίο του Μπεχλιβάνη να είναι το μόνο δικαιολογημένο και άτυχο (η μπάλα μπήκε και βγήκε, με 3”, και σκορ 67-70) που αν έμπαινε ο αγωνας πήγαινε σε παράταση!
Επίσης η εμμονή σε πρόσωπα αρχίζει και ξενίζει. Παίκτες όπως ο Πασσαλίδης είχαν θέση χθες στον αγώνα, ελλείψει και ψηλών που θα μπορούσαν να σταματήσουν π.χ. τον Ράπτη, όπως ξενίζει η εμμονή στο τρίποντο, θαρρείς και δεν υπάρχει το εύκολο δίποντο, το μπάσιμο για να πάρεις φάουλ… Τυχαίο το παράδειγμα, όλοι κατανοούν ότι υπάρχει ένδεια επιλογών, όμως κι οι παίκτες πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχουν απαιτήσεις, εντάξει σε ένα έστω ερασιτεχνικών απαιτήσεων πρωτάθλημα. Και οι προπονητές, και οι παράγοντες…
Το να καταδικάζεις εύκολα μια προσπάθεια παιδιών που δεν περιμένουν απ’ τον Ηρακλή για να ζήσουν είναι άδικο, αν μη τι άλλο. Κριτική όμως χρειάζεται, με στόχο να γίνουν όλοι καλύτεροι. Το πρωτάθλημα είναι μακρύ ακόμη, υπάρχει ένας πολύ δύσκολος αγώνας με το Αιγάλεω εκτός έδρας, και θυμίζουμε ότι ο δεύτερος της βαθμολογίας παίζει “μπαράζ” με τον δεύτερο του Νοτίου Ομίλου, που τώρα είναι η ΑΕΚ!
Το πως έφτασε ο Ηρακλής να παίζει σε αυτή την κατηγορία και αναγκαζόμαστε να ζητούμε ευθύνες από ανθρώπους που βοηθούν και δε φταίνε αυτοί που βρέθηκαν σε αυτή τη θέση, είναι μια γνωστή “πονεμένη” ιστορία που έχει πολλούς πρωταγωνιστές. Το πως έφτασε το τμήμα μπάσκετ να είναι εγκαταλελειμένο στη μοίρα του είναι κάτι που θα αποτελεί πάντα, διαχρονικά, μια απ’ τις πιο “μαύρες σελίδες” της νεότερης ιστορίας του.
ΥΓ.: Αλήθεια, πόσοι απ’ τους έστω και προσωρινούς – άλλη ιστορία και εκεί – διοικούντες του “Ερασιτέχνη” Ηρακλή, ήταν χθες στο Ιβανώφειο;
Πηγή : basketplus.gr