[wp_ad_camp_1]
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένας βασιλιάς. Και όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είχε διάφορους αυλικούς, παρατρεχάμενους, υπηρέτες και έναν πιστό ακόλουθο. Αυτός ήταν ένας σοφός άντρας, που δουλειά του ήταν να ακολουθεί το βασιλιά κατά πόδας, όπου κι αν πήγαινε. Ο σοφός ό,τι κι αν γινόταν έλεγε πάντα «όλα για το καλό γίνονται και τίποτα δεν είναι τυχαίο».
Μια μέρα με καταρρακτώδη βροχή ο βασιλιάς ήθελε να κουρευτεί. Επιστρατεύτηκε ο κουρέας του και καθώς κρατούσε μια ακονισμένη λάμα και ήταν έτοιμος να ξεκινήσει, ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος από βροντή, του έπεσε η λάμα και έκοψε το μικρό δαχτυλάκι από το χέρι του βασιλιά. Ο σοφός προσπάθησε να ηρεμήσει τον αφέντη του και του είπε πάλι «όλα για το καλό γίνονται, τίποτα δεν είναι τυχαίο». Ο βασιλιάς φουρκισμένος διέταξε να κλείσουν στο μπουντρούμι και να ετοιμάσουν για αποκεφαλισμό και τον κουρέα και το σοφό –που τον είχε εξοργίσει πια με τα λεγόμενά του!
Μετά από μερικές ημέρες ο βασιλιάς αποφάσισε να πάει για κυνήγι στο δάσος και αφού ο πιστός του ακόλουθος ήταν στο μπουντρούμι, πήγε μόνος του. Δυστυχώς όμως χάθηκε και για κακή του τύχη τον βρήκαν κάποιοι ανθρωποφάγοι. Εκείνη την ημέρα έπρεπε να τιμήσουν τη θεά Κάλη και να κάνουν μια ανθρωποθυσία. Οπότε αποφάσισαν να θυσιάσουν το δύσμοιρο βασιλιά. Λίγο πριν ξεκινήσει η τελετή, όμως, ο σοφός της φυλής παρατήρησε, ότι το μικρό δαχτυλάκι του ανθρώπου αυτού έλειπε και υπογράμμισε, ότι θυσία μπορεί να γίνει μόνον κάποιος αρτιμελής. Έτσι τον έδιωξαν κακήν κακώς. Περιχαρής ο βασιλιάς έψαξε για μέρες και όταν τελικά βρήκε το δρόμο του γυρισμού, κατευθύνθηκε αμέσως στο μπουντρούμι.
Εκεί διηγήθηκε την απίστευτη ιστορία του στο σοφό και του είπε στο τέλος: «όντως είχες δίκιο, όλα για το καλό γίνονται και το ότι έχασα το δάχτυλό μου μου βγήκε εν τέλει σε καλό. Όμως εσύ που είσαι κλεισμένος στο μπουντρούμι τόσον καιρό τι καλό είδες» Για να του απαντήσει αμέσως «μα αν δεν ήμουν κλεισμένος στο μπουντρούμι θα ερχόμουν μαζί σου όπως πάντα και θα θυσίαζαν εμένα βασιλιά μου…γιατί όπως βλέπεις, εγώ είμαι αρτιμελής!»
Υ.Γ. Nihil accidit …τίποτα δε γίνεται τυχαία!
