Την πρώτη μέρα βγήκα από το σπίτι μου, περπάτησα στο πεζοδρόμιο και καθώς προχωρούσα έπεσα μέσα σε μια λακούβα.
Τη δεύτερη μέρα βγήκα από το σπίτι μου, περπάτησα στο πεζοδρόμιο, ξέχασα τη λακούβα και ξαναέπεσα μέσα.
Την τρίτη μέρα βγήκα από το σπίτι μου, προσπάθησα να θυμηθώ πού ήταν η λακούβα, αλλά δε θυμήθηκα και έπεσα μέσα στη λακούβα.
Την τέταρτη μέρα βγήκα από το σπίτι μου, περπάτησα στο πεζοδρόμιο, θυμήθηκα τη λακούβα, προσπάθησα να πηδήξω, αλλά δεν μπόρεσα και ξαναέπεσα μέσα.
Την πέμπτη μέρα βγήκα από το σπίτι μου, περπάτησα στο πεζοδρόμιο, είδα τη λακούβα, πήρα φόρα, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερα και ξαναέπεσα μέσα.
Την έκτη μέρα βγήκα από το σπίτι μου, περπάτησα στο πεζοδρόμιο, είδα τη λακούβα, πήρα φόρα όσο ποτέ άλλοτε, πήδηξα από πάνω της και συνέχισα κανονικά το δρόμο μου.
Την έβδομη μέρα βγήκα από το σπίτι μου και περπατώντας κατάλαβα, ότι θα ήταν πολύ πιο βολικό …να πάω στο απέναντι πεζοδρόμιο, που δεν είχε λακούβα.
Υ.Γ. Ευκαιρία για περισυλλογή…
