Καλοκαίρι ή χειμώνας;
Βρισκόμαστε σ’ αυτήν την εποχή του χρόνου, που λέμε “άντε επιτέλους να έρθει ο χειμώνας, να φορέσω τα ζεστά μου, να αρχίσω τα ποτάκια στο κέντρο και τα σινεμά”. Μήπως, όμως, στο βάθος του μυαλού σου έχεις το καλοκαίρι που θα ακολουθήσει; Ένα crash test για τις δύο εποχές… [wp_ad_camp_1]
Καλοκαίρι: Με χρώμα ελληνικό, με απέραντο γαλάζιο, με θάλασσα μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, με ήλιο να καίει πάνω στους ασβεστωμένους τοίχους των μικρών σπιτιών, με ουζάκι και ψαράκι, με τις παρέες ανέμελες γύρω από μια φωτιά στην παραλία με μια κιθάρα με μπύρες και τραγούδια μέχρι το πρωί…καλοκαιράκι, για τις δροσερές βραδιές στην πόλη που πλημμυρίζουν οι ταράτσες, οι αυλές και τα πεζοδρόμια με μουσική, κοκτέιλ και ευτυχισμένους ανθρώπους …καλοκαιρινοί έρωτες, τρέλα και πάθος, έστω για μια νύχτα. Καλοκαίρι θα πει Σαντορίνη. Τελεία και παύλα. Για όλα τα παραπάνω και για έναν ακόμη πολύ επιφανειακό λόγο: είμαι, είσαι, είμαστε πιο όμορφοι. Πιο αδύνατοι, πιο χαμογελαστοί, πιο γυμνοί, πιο σέξι. Πρέπει να σου λείπει κάποιο ένζυμο για να μη συγκινείσαι από την ομορφιά του καλοκαιριού.
Χειμώνας: Το χειμώνα ερχόμαστε πιο κοντά, αυτό είναι δεδομένο. Όλα είναι πιο ζεστά. Και δεν είναι περίεργο που η έννοια της ζεστασιάς -τόσο πιο όμορφη και σημαντική από την έννοια της ζέστης- συνδέεται μόνο με χειμωνιάτικες σκηνές όπου έξω κάνει κρύο; Δεν είναι μόνο τα Χριστούγεννα, το πρώτο χιόνι, το νέο έτος, οι κουβέρτες, το ζεστό τσάι, τα συναχωμένα πρωινά. Το χειμώνα όλα τα ρούχα δείχνουν καλύτερα στο κορμί σου. Είσαι πιο στιλάτος, πιο μοδάτος, πιο cool. Ρίχνεις κάτι πάνω σου, κουμπώνεις το σακάκι, χουχουλιάζεις. Πίνεις αχνιστό καφέ, κουκουλώνεσαι, αγκαλιάζεις δυνατά και σφιχτά, κοιτάς την φωτιά στο τζάκι. Μπορείς να μελαγχολήσεις με δικαιολογία, να ακούσεις τη βροχή. Ξυπνάς και με το κρύο αεράκι νιώθεις, ότι αναπνέεις. Χειμώνας θα πει Ζαγοροχώρια. Τελεία και παύλα.
Υ.Γ. Εμένα πάντως μ’ αρέσουν οι ζεστές αγκαλιές. Και ο ήλιος του χειμώνα ΔΕΝ με μελαγχολεί…
