α Dunks.com.cy θυμούνται μια ιδιαίτερη μεταγραφή στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ, όταν το καλοκαίρι του 1993 ο Γιούρι Ζντοβτς μετακόμισε από την Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Λιμόζ στον Ηρακλή!
Το ελληνικό πρωτάθλημα της σεζόν 1993-1994 έχει χαρακτηριστεί ίσως ως το κορυφαίο όλων των εποχών καθώς ο πήχης είναι ανέβει αφάνταστα και όλες οι ομάδες είχαν στο ρόστερ τους σημαντικούς ξένους παίκτες που έκαναν τη διαφορά. Κι αν για έναν Αμερικανό το οικονομικό ήταν κυρίως το κίνητρο για να διαλέξει την ομάδα του, σίγουρα το mindset ενός Ευρωπαίου είναι διαφορετικό γι’ αυτό και προκάλεσε τεράστια αίσθηση και έκπληξη η απόφαση του Γιούρι Ζντοβτς να αποδεχτεί την πρόταση του Ηρακλή.
Πολλοί αναρωτήθηκαν εύλογα πώς γίνεται να είσαι 27 ετών, έχοντας μόλις κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με τη Λιμόζ (είχε βάλει το καθοριστικό καλάθι που… σκότωσε τον Ολυμπιακό στο Μπομπλάν) και νωρίτερα το Χρυσό Μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ και Μουντομπάσκετ με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, να είσαι καβάλα στ’ άλογο έχοντας τη… μισή Ευρώπη στα πόδια σου και να υπογράφεις στην 8η ομάδα της Ελλάδας, που δεν είχε καν συμμετοχή τότε σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Κι όμως το “Ξανθό Σκυλί” ήξερε τι έκανε. Είχε την ανάγκη να πάψει να είναι ο άνθρωπος που χρειάζεται κυρίως για τη… βρώμικη δουλειά. Ο Γηραιός του έδωσε κίνητρο και ηγετικό ρόλο, θέλοντας παράλληλα βέβαια και τις φοβερές αμυντικές του ικανότητες. Η ισχυρή διοίκηση έφερε δίπλα του έναν παίκτη με τεράστια καριέρα στο ΝΒΑ, τον Τζέιμς Ντόναλντσον των 218 εκατοστών.
Ο Σλοβενος δικαιώθηκε πανηγυρικά για την επιλογή του. Μπορεί να μην κατέκτησε κάποιον τίτλο, όμως έζησε μεγάλες στιγμές στη Θεσσαλονίκη. Έφτασε τη σεζον 1993-1994 στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, χάνοντας το τρόπαιο από τον Ολυμπιακό του Ζάρκο Πάσπαλι και του Ρόι Τάρπλεϊ, ενώ την επόμενη χρονιά με τον χαρισματικό σκόρερ Ουόλτερ Μπέρι στο πλευρό του έφτασαν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Σαπόρτα όπου αποκλείστηκε από την Ταουγκρές και στο πρωτάθλημα αποκλείστηκε δύσκολα στα ημιτελικά με 2-1 από τον Ολυμπιακό του Έντι Τζόνσον και στους αγώνες κατάταξης έκανε την τεράστια υπέρβαση, “κλέβοντας” το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα από τον ΠΑΟΚ του Ζόραν Σάβιτς με απίστευτη ανατροπή στο τελευταίο ματς.
Η τελευταία του σεζόν στο Ιβανώφειο ήταν… ανάμεικτη. Η επιστροφή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα αποτέλεσε μια προσωπική δικαίωση για τον ίδιο, η διοίκηση έφερε έναν ακόμη αστέρα στο πλευρό του (Ξαβιέρ ΜακΝτάνιελς), όμως δυστυχώς τον Γενάρη του 1996 ήρθε ένας σοβαρός τραυματισμός να τον θέσει νοκ άουτ κι έτσι έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει για δεύτερη φορά το Κύπελλο Ελλάδας στον τελικό με τον Παναθηναϊκό. Την επόμενη σεζόν δεν έμεινε μέχρι τέλους, με το παιχνίδι της 11ης Ιανουαρίου του 1997 ενάντια στον Άρη (ήττα με 62-72) να αποτελεί και το “κύκνειο άσμα” του στην ομάδα, μένοντας στους 6 πόντους και στις 3 ασίστ. Ακολούθως, είδε την πόρτα της εξόδου, υπέγραψε στη Ρασίνγκ Παρί, κατακτώντας το γαλλικό πρωτάθλημα στο πλευρό του Ζάρκο Πάσπαλι.
Ο πλέι μέικερ του 1.98μ θα μείνει για πάντα στις μνήμες του κόσμου του Ηρακλή για το πάθος και τη μαχητικότητά του. Μπορεί να μην ήταν ο XL σκόρερ σαν τον Ντέιβιντ Ίνγκραμ, προσφέροντας κατά μέσο όρο 17 πόντους στην ομάδα κατά τη διάρκεια της θητείας του, όμως η προσφορά του ήταν πολύ μεγαλύτερη και δεν αντικατοπτρίζεται τόσο στη στατιστική. Το “χταπόδι” αποτελεί θρυλική φιγούρα, “δέθηκε” με την ομάδα και αποτέλεσε κομβικό μέρος της επιτυχημένης τριετίας, συνθέτοντας ένα πρωτοποριακό δίδυμο στα γκαρντ με τον Λευτέρη Κακιούση. Το τέλος του ήταν λίγο άδοξο και απότομο, όμως δεν αρκεί για να ακυρώσει ό,τι είχε προηγηθεί.
