Και έτσι απλά, εν μία νυκτί, γεννήθηκε «ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ». Αυτό που έχει ως βασικό του motto «πολιτική για όλους». Αυτό που δε θέλει να έχει καμία σχέση με οτιδήποτε παλιοκομματικό. Που αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας τη διαφθορά, τις λοβιτούρες, τα ρουσφέτια, την παγιωμένη πολιτική ιδεολογία. Ένα ποτάμι αμόλυντο, άσπιλο, με γάργαρα νερά, που θέλει να παρασύρει στο πέρασμα του υμάς και ημάς …για μια καθάρια νέα ελληνική πραγματικότητα.
[wp_ad_camp_1]
Πόσο ωραία όλα αυτά! Και πόσο πολύ θα ήθελα να ήταν αληθινά! Δεν ξέρω, αν ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, που ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της καθεστηκυίας τάξης, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Δεν ξέρω, αν μπορεί να είναι όντως αυτό το κάτι «άλλο» που εναγωνίως αναζητούμε όλοι εμείς οι πονεμένοι Έλληνες –και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά. Δεν ξέρω, μάλιστα, αν πίσω από τον κύριο «πρωταγωνιστή» κρύβονται άλλοι (όπως φημολογείται εντονότατα). Αλλά σκέφτομαι, με το φτωχό μου το μυαλό, πως αν ο κόσμος στράφηκε στη Χρυσή Αυγή, που συνεχώς αυξάνει τα ποσοστά της και που θα βγάλει πρώτο τον Κασιδιάρη στο Δήμο της Αθήνας (ό,τι στοίχημα θες…), μπορεί να βρει ακόμα ένα αποκούμπι στον κύριο Σταύρο Θεοδωράκη, που προσπαθεί να παρουσιαστεί ως άλλος Μεσσίας, με τζην και σταράκια βέβαια!
Τους «Πρωταγωνιστές» τους έβλεπα ενίοτε, γιατί πίστευα ότι είχαν κάτι να πουν διαφορετικό. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη, αν την ώρα της κάλπης θα με …πάρει ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ. Αλλά για εκείνο, που βάζω το χέρι μου στη φωτιά, είναι ότι αν συνεχίσουν τα πάσης φύσεως media να «διαφημίζουν» ασύστολα το νέο πολιτικό κόμμα, ο Σταύρος θα πάρει πολλούς-πολλούς-πολλούς σταυρούς!!!
Υ.Γ. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω, λέει ο λαός μας. Ναι, αλλά και μπροστά που πάει, δε βλέπεις πού μπορεί να σε βγάλει, λέω εγώ. Ας είμαστε λιγάκι επιφυλακτικοί στους πάσης φύσεως σωτήρες…
