Ο εξαιρετικά επιδέξιος πρωταθλητής τένις, ο Ρώσος Γιούρι Νοβάκοφ, είχε περιγράψει τον τελικό του Κιέβου, το πιο σημαντικό τουρνουά τένις της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Στον εν λόγω τελικό ο Νοβάκοφ συναγωνιζόταν ένα νέο, ταλαντούχο, δεξιοτέχνη και άψογα προετοιμασμένο τενίστα, ο οποίος τον ξεπερνούσε σε ταχύτητα, αντοχή και ικανότητα.
Με μεγάλη προσπάθεια είχε καταφέρει να διατηρήσει το σερβίς του μέχρι το έκτο γκέιμ, αλλά από ‘κει και πέρα, το πρώτο σετ υπήρξε ξεκάθαρος θρίαμβος του αντιπάλου του, που κέρδισε 6-3. Το ξεκίνημα του δεύτερου σετ δε διέφερε και πολύ. Ο νέος έφτασε γρήγορα στο 5-1 και αν κατάφερνε να σπάσει για άλλη μια φορά το σερβίς του Νοβάκοφ, το επόμενο γκέιμ θα ήταν το τελευταίο και θα κέρδιζε το τουρνουά.
Ο Νοβάκοφ επαναλάμβανε μέσα του τη φράση του αμερικανού μπεϊζμπολίστα Γιόγκι Μπέρα «το παιχνίδι δεν τελειώνει, μέχρι να τελειώσει». Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο Νοβάκοφ έκανε το καλύτερο σερβίς της ζωής του. Και τίποτα δε θα είχε συμβεί, αν ο αντίπαλος δεχόταν απλά έναν άσο, αλλά…Ο νέος ήθελε να κερδίσει, ήθελε να πανηγυρίσει και στην προσπάθειά του να αποκρούσει το άπιαστο σερβίς, του γύρισε ο αστράγαλος κι έπεσε.
Ο Νοβάκοφ ήξερε πως το κλίμα είχε αντιστραφεί. Ο τραυματισμένος αντίπαλος δεν μπορούσε να αποκρούει το μπαλάκι, που πριν έμοιαζε κάτι εύκολο και ο πόνος τον διέλυε. «Το παιχνίδι δεν τελειώνει, μέχρι να τελειώσει…» Ο Νοβάκοφ συνειδητοποίησε εκείνη τη στιγμή, ότι μπορούσε να κερδίσει. Μπορούσε να ανέβει στην κατηγορία των πρωταθλητών – κι ας ήταν άδικο. Όμως ξαφνικά κάτι μέσα του τον έκανε να ξεχάσει το τουρνουά, τη νίκη και το κύπελλο. Ξαφνικά κατάλαβε πως όλα τα λάθη του, είχαν να κάνουν απλά με την έλλειψη επιθυμίας να κερδίσει. Κι έτσι το κύπελλο πήγε στα χέρια του καλύτερου από τους δύο, που δεν ήταν άλλος από τον νέο! Μ’ αυτόν τον τρόπο, πάντως, βεβαιώθηκε, για ένα πράγμα «το παιχνίδι δεν τελειώνει, μέχρι να τελειώσει…»
Υ.Γ. Αυτό είναι το αδύνατο σημείο μας. Ότι υποθέτουμε πως ξέρουμε πού θα καταλήξουν τα πράγματα, ενώ δεν έχουν καν αρχίσει!
