Ανακοίνωση εξέδωσε η Αθ-10 και αναφέρθηκε σε όσα έγιναν την φετινη σεζόν και γενιότερα για την κατασταση που υπάρχει στον Ηρακλή και τονίζει
Λίγο πριν κάτσουμε στο γιορτινό τραπέζι και ξεχαστούμε για λίγο από τα ζητήματα που μας μαύρισαν τις φετινές γιορτές θα θέλαμε να μας επιτρέψετε να πούμε κι εμείς δυο πράγματα για όσα έγιναν και γίνονται στην ομάδα αλλά και για τη δική μας συμμετοχή σε αυτά.
Εδώ και αρκετές ημέρες όλοι μέσα στον ΗΡΑΚΛΗ διαγωνίζονται για το ποιός ήταν περισσότερο απέναντι στην έλευση του Παύλου Μυροφορίδη. Ξαφνικά κανείς φίλαθλος, κανείς οπαδός, κανένας παράγοντας, κανένας παλαίμαχος, κανένα μέλος του τότε διοικητικού συμβουλίου δεν ήθελε τον συγκεκριμένο άνθρωπο στον ΗΡΑΚΛΗ.
Ας είναι. Η αλήθεια θέλει τόλμη και από αυτή δυστυχώς λίγοι διαθέτουν μέσα στο σύλλογο. Εμείς λοιπόν φέραμε τον Παύλο Μυροφορίδη. Εμείς τον “επιβάλαμε” στον ΗΡΑΚΛΗ ενώ δεν τον ήθελε κανένας άλλος. Μπορείτε όλοι για άλλη μια φορά να ρίξετε όλο το ανάθεμα και όλη την ευθύνη πάνω μας, άλλωστε στον ΗΡΑΚΛΗ είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία.
Πάμε όμως να δούμε τι έγινε πριν έρθει ο Παύλος Μυροφορίδης στην ομάδα, ποιά ήταν τα αληθινά δεδομένα και γιατί εμείς εμπλακήκαμε στον ερχομό του. Προκαλούμε για όσα γράψουμε παρακάτω τον οποιονδήποτε να βγει να μας διαψεύσει.
Δεν θα μιλήσουμε για την περσινή χρονιά καθόλου. Παρόλο που αν μιλήσουμε πολλοί θα πρέπει να κρυφτούν, εντούτοις είναι μια χρονιά η οποία για μας ήταν μαγική γιατί ήταν τόσο ρομαντική που δεν θα μπορούσε να έχει καμία άλλη κατάληξη πέρα από αυτή που είχε.
Θα πιάσουμε λοιπόν το νήμα από το τελείωμα της περσινής χρονιάς και έπειτα. Αφού εξασφαλίσαμε την άνοδο συναντηθήκαμε με τη διοίκηση της ομάδας και αφού δώσαμε συγχαρητήρια συμφωνήσαμε ότι τώρα πρέπει να κινηθούν οι πάντες προς δυο κατευθύνσεις. Την εξεύρεση μεγαλομετόχου και την εξασφάλιση του μετοχικού κεφαλαίου έτσι ώστε σε περίπτωση που δεν βρίσκονταν μεγαλομέτοχος τουλάχιστον να ήταν εξασφαλισμένη η συμμετοχή στη β εθνική.
Δεν ξαναμιλήσαμε με κανέναν από τη διοίκηση, δεν ενοχλήσαμε κανέναν, δεν ανακατευτήκαμε σε τίποτα μέχρι τις 27/7. Εκείνη την ημέρα λοιπόν ο ΗΡΑΚΛΗΣ διέθετε ένα ρόστερ 9 παικτών, δεν είχε βρεθεί μεγαλομέτοχος, ενώ για το μετοχικό κεφάλαιο είχαν μαζευτεί μόλις 50 χιλιάδες ευρώ από τα 320 που χρειάζονταν μέχρι τις 17 Αυγούστου, η διοίκηση καλούσε τον κόσμο να αγοράσει διαρκείας χωρίς καν να έχει έναν άνθρωπο στη Μίκρα να απαντάει στα τηλέφωνα, τα οποία γραφεία λειτουργούσαν στον ελεύθερο χρόνο των τότε διοικούντων. Τότε κάναμε μια συνάντηση με τη διοίκηση έτσι ώστε κυρίως να χτυπήσουμε το καμπανάκι του κινδύνου. Μετά λύπης μας διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε κανένα πλάνο, υπήρχε μόνο μια δυσκίνητη κατάσταση όπου καμιά απόφαση δεν μπορούσε να παρθεί με συνέπεια να ακροβατούμε χρονικά.
Εκφράσαμε ανοικτά την άποψη μας ότι η έλευση Μυροφορίδη, αρχικά θα μπορούσε να δώσει όραμα στον κόσμο έτσι ώστε να ξεκινήσει η διάθεση των διαρκείας και να καλυφτεί έτσι το μετοχικό κεφάλαιο. Επίσης θα μπορούσε να λυθεί άμεσα το ζήτημα του υποστελεχωμένου ρόστερ χωρίς την άμεση ανάγκη ρευστού. Τέλος αυτό που τονίσαμε σε όλους μα όλους τους τόνους παρουσία πολλών ανθρώπων ήταν ότι δεν ξέρουμε αν ο συγκεκριμένος τεχνικός διευθυντής θα μας ανέβαζε κατηγορία αλλά ήταν σίγουρο ότι θα ξαναέβαζε τον ΗΡΑΚΛΗ στο κάδρο των διεκδικητών της ανόδου γεγονός που θα βοηθούσε ακόμα περισσότερο στην εξεύρεση μεγαλομετόχου μιας και αλλιώς προσεγγίζεις κάποιον με 9 παίκτες ρόστερ και αλλιώς σαν φαβορί όπου το επιχείρημα “βάλε φέτος 600 και του χρόνου τα παίρνεις από τα τηλεοπτικά” φαντάζει ρεαλιστικό.
Μπροστά μας έγινε ψηφοφορία του διοικητικού συμβουλίου όπου η πλειοψηφία αποφάσισε ότι είναι υπέρ της έλευσης του Μυροφορίδη. Βέβαια τις επόμενες μέρες κάποιοι από αυτούς που ψήφιζαν υπέρ πολεμούσαν σαν τρελοί αυτό που οι ίδιοι ψήφισαν αλλά ας είναι είπαμε για όλα φταίει η Αυτόνομη.
Ο Μυροφορίδης ήρθε. Και είτε μας αρέσει είτε όχι ήταν ο λόγος που ο ΗΡΑΚΛΗΣ βρήκε έναν άνθρωπο να αναλάβει τα ηνία του ποδοσφαιρικού τμήματος. Να αναλάβει τη δύσκολη διαδικασία απεμπλοκής από τα χρέη, να καλύψει το μετοχικό κεφάλαιο και τέλος να δώσει σε όλους μας ένα σημείο αναφοράς ώστε να απαιτούμε, να φωνάζουμε, να βρίζουμε και σπάνια να χειροκροτούμε. Δεν ξέρουμε αν αυτή η διοίκηση θα κάνει τα όνειρα μας πραγματικότητα. Το ευχόμαστε. Ξέρουμε όμως ότι αν αγωνιζόμαστε στη β εθνική το οφείλουμε σε αυτούς και μοιραία σε αυτόν που τους έφερε.
Η φετινή χρονιά είναι μέχρι στιγμής εφιαλτική. Έχουμε δυο δρόμους στο εξής. Ή θα συνεχίσουμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιός φταίει ή θα δώσουμε χρόνο στη παρούσα διοίκηση να δημιουργήσει όλες εκείνες τις δομές και τις συνθήκες ώστε η χρονιά που έρχεται να είναι αντάξια των προσδοκιών μας. Την απόφαση ας την πάρει ο καθένας για τον εαυτό του και ας πορευτεί. Εμείς απλά θυμίζουμε οτι ο ΗΡΑΚΛΗΣ θα παραμένει μεγάλη ομάδα σε όποια κατηγορία και αν αγωνίζεται όσο ο λαός του θα τον ακολουθεί.
Αν και Χριστούγεννα λοιπόν εμείς θα συνεχίσουμε να σηκώνουμε στις πλάτες μας σαν σταυρό όλη την ευθύνη για ότι στραβό συμβαίνει στην ομάδα, ελπίζοντας ότι κάποτε θα δικαιωθούμε.
Μέχρι τότε καλά Χριστούγεννα σε όλους και μη ξεχνάτε για όλα φταίει η Αυτόνομη!!!
