Την μεγαλύτερη διάκριση του πέτυχε σαν σήμερα ο Ηρακλής κατακτώντας το κύπελλο Ελλάδος το 1976.
Στις 9 το βράδυ αυτής της μέρας, μια εβδομάδα μετά τη λήξη της δικαστικής περιπέτειας, έμελλε να αρχίσει να λάμπει το υπέρλαμπρο αστέρι του Βασίλη Χατζηπαναγή, που με την εμφάνιση και τα γκολ του τρέλανε το φίλαθλο πανελλήνιο. «Χατζηπαναγιά μου!», μονολογούσε χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο της επόμενης μέρας του Τελικού. Η περιεκτική αγωνιστική ταυτότητα του Μεγάλου Τελικού της «κυανόλευκης» ιστορίας και 34ου της διοργάνωσης, τα λέει όλα:
Ολυμπιακός: Κελεσίδης – Κυράστας, Σιώκος, Γκλέζος, Αγγελής, Καραβίτης, Βιέρα (91′ Βασιλόπουλος), Δαβουρλής, Κρητικόπουλος (46′ Συνετόπουλος), Γαλάκος, Σταυρόπουλος.
ΗΡΑΚΛΗΣ: Φανάρας – Σεντελίδης, Ξανθόπουλος, Χριστοφορίδης, Καλαϊτζίδης, Τουμπόγλου, Κουσουλάκης, Αντονίεβιτς, Χατζηπαναγής, Γκέσιος (113′ Ποντίκης), Πανταζής (80′ Ματσουκατίδης).
Διαιτητής: Λέλος Βαμβακόπουλος
Σκόρερς: 25′ Χατζηπαναγής, 60′ Σιώκος, 72′ Κουσουλάκης, 81′ Βιέρα, 102′ Χατζηπαναγής, 111′ Γκέσιος, 115′ Καραβίτης, 119′ Γκλέζος
(Ο Δαβουρλής απεβλήθη στο 110΄).
Η σειρά των πέναλτι:
Κυράστας (1-0), Σεντελίδης (1-1), Καραβίτης (2-1), Avτονίεβιτς (2-2), Σταυρόπουλος (3-2), Χριστοφορίδης (3-3), Βασιλόπουλος (4-3), Ποvτίκης (4-4), Συνετόπουλος (απόκρουση), Χατζηπαναγής (απόκρουση), Γκλέζος (5-4), Κουσουλάκης (5-5), Σιώκος (απόκρουση), Τουμπόγλου (5-6).
Η εκτέλεση στο πέναλτι του Ποντίκη επαναλήφθηκε, καθώς στην αρχική ο Κελεσίδης απέκρουσε, έχοντας κινηθεί νωρίτερα.
Ο αρχηγός – και ηρωικός στην διαδικασία των πέναλτι – Γρηγόρης Φανάρας, σηκώνει στον ουρανό της Αθήνας το βαρύτιμο τρόπαιο και οι 24.781 θεατές του Τελικού (εκ των οποίων χιλιάδες Ηρακλειδέων) αποθεώνουν εκείνη την μεγάλη ομάδα. Στη Θεσσαλονίκη ξεσπά θύελλα ενθουσιασμού, με φίλους της ομάδας κατά χιλιάδες να σκορπούν έξαλλοι στους δρόμους με σημαίες και άλλα διακριτικά της ομάδας. Το σύνθημα εκείνης της ζεστής βραδιάς του Ιουνίου είναι το περίφημο «Ήτα Ρο Άλφα Κλης, Κυπελλούχος ΗΡΑΚΛΗΣ»! Στο Λευκό Πύργο στήνεται το μεγάλο πανηγύρι μέχρι το πρωί.
