Σε 33 ευρωπαϊκούς αγώνες με τη φανέλα του Γηραιού ο Ντέιβιντ σημείωσε 1000 πόντους (30.3 μέσο όρο) και παραμένει ακόμα και σήμερα ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, ενώ στο πρωτάθλημα τελείωσε με 3502 σε 104 ματς, πράγμα που σημαίνει 33.7 ανά παιχνίδι, πραγματικοί άθλοι για την εποχή.
Μαζί με τον Μάκη Καλανταρίδη, τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, τον Νίκο Χασόπουλο και την Ιωάννα Καπουσούζη διδάσκουν τα απλά και τα βασικά του μπάσκετ. Μια παγκόσμια φυσιογνωμία, ένας καλλιτέχνης του μπάσκετ, με τον ευγενικό του χαρακτήρα βρίσκεται στην Ελλάδα και απολαμβάνει τη διαμονή του. «Θεσσαλονίκη, είναι το δεύτερο σπίτι μου, πάντα θα είμαι χαρούμενος, που θα είμαι εδώ», μας λέει στην αρχική του τοποθέτηση για μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, που παραχώρησε στη Metrosport το πρωί της Παρασκευής.
Οι παλιότεροι, λοιπόν – κι όχι μόνο οι φανς του Ηρακλή βεβαίως- θα θυμούνται αυτήν τη τρομερή φυσιογνωμία που τίμησε τον Ηρακλή και το ελληνικό μπάσκετ, ως ένας από τους πρώτους ξένους παίκτες όλων των εποχών στη λίγκα με τόσο μεγάλη επιρροή στο παιχνίδι κι επιδόσεις εξωπραγματικών διαστάσεων.
«Δεν ήθελα να γίνω επαγγελματίας κόουτς»
Εδώ και οι δυο εβδομάδες έχει γυρίσει όλη τη Βόρεια Ελλάδα και συνεχίζει… Λάρισα, Φλώρινα, Κιλκίς, Ελευθερούπολη, Βέροια, Θεσσαλονίκη. «Είναι απερίγραπτο συναίσθημα να μεταδίδεις τις γνώσεις του στα νέα παιδιά. Δουλεύουμε με ένταση, πάθος και χαμόγελο και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Είναι αυτό που πάντα ήθελαν κάνω, να διδάσκω μικρά παιδιά», υπογραμμίζει με το αφοπλιστικό του χαμόγελο». Γιατί όμως δεν έγινε ποτέ κόουτς σε επαγγελματική ομάδα. «Μου έγιναν προτάσεις, αλλά δεν είναι για μένα. Και στην Καλιφόρνια όλα αυτά τα χρόνια διδάσκω το σου, την τρίπλα, την άμυνα, όλα αυτά που πρέπει να ξέρεις στο μπάσκετ. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς μπάσκετ», τονίζει με το αφοπλιστικό του χαμόγελο!
«Δε θα ξεχάσω τον Νίκο Γκάλη»
Οι τρομερές μονομαχίες του εκείνα τα χρόνια με τον Νίκο Γκάλη για τη θέση του πρώτου σκόρερ είχαν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον όλων των μπασκετικών και υπάρχει ένας αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ τους! «Όταν ήρθα όλοι μου μιλούσαν για τον Γκάλη. Αναρωτιόμουν ποιος είναι αυτός, διότι δεν τον ήξερα, αλλά όταν τον είδα για πρώτη φορά έμεινα με το στόμα ανοικτό. Ο Νικ ήταν και παραμένει ο βασιλιάς και χάρηκα πολύ που τον ξαναείδα. Είναι πάντοτε πολύ όμορφο να συναντάς τον βασιλιά. Είχαμε μια τηλεφωνική επαφή, ελπίζω να μπορέσω να τον ξαναδώ πριν φύγω έχει τον απέραντο σεβασμό και την αγάπη μου».
Η ομοιότητα με τον Τζόρνταν!
Τα 63 έτη έχει συμπληρώσει αυτό το τοτέμ του μπάσκετ, που είναι ο κορυφαίος Αμερικανός σκόρερ που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα. Η ομοιότητα εξωτερικά με τον Μάικλ Τζόρνταν, εμφανής… «Μια φορά που ταξίδευα, ήρθαν δυο τύποι και μου είπαν… Γεια σου Μάικλ (γελάει…). Κοντοστάθηκα λίγο και στη συνέχεια τους είπα πως δεν είμαι ο Τζόρνταν, αλλά ο Ίνγκραμ, κάνοντας συζήτηση για το μπάσκετ».
Ο Αμερικανος κόουτς πλέον συνεχίζει να αγαπάει το μπάσκετ, αλλά και την αγαπημένη Fanta, την οποία κατανάλωνε μανιωδώς και από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στο Ιβανώφειο! Όπως και το αγαπημένο του πατσίτσιο, στα πέντε χρόνια διαμονής του στην Ελλάδα.
Με μια φωνή: “Ηρακλάρα, baby”
Τον περασμένο Νοέμβριο γνώρισε την αποθέωση και τιμήθηκε για την προσφορά του στον Ηρακλή. Συναπτά 29 έτη μετά γνώρισε ένα ανεπανάληπτο standing ovation, έχοντας τη λατρεία των φιλάθλων! «Την αγάπη των ανθρώπων. Ηρακλάρα, baby. Ευχαριστώ τον Θεό για την ευκαιρία που μου έδωσε να έρθω, να παίξω για πέντε χρόνια στον Ηρακλή και να ξαναγυρίσω τώρα, έχοντας γύρω μου ανθρώπους που με αγάπησαν παρά πολύ και δεν άκουσα ποτέ από το στόμα τους μια κακή κουβέντα. Με αγαπούσαν μετά τις νίκες και με αγαπούσαν ακόμη περισσότερο μετά τις ήττες. Θέλω να πω στους φιλάθλους της ομάδας να έχουν δύναμη και θα έρθουν καλύτερες ημέρες. Όπως δε θα ξεχάσω ποτέ τους κ.κ. Τζήκα και Χαΐτογλου! Θα τους έχω πάντα στην καρδιά μου. ο πληροφορήθηκε και πονά η καρδιά μου για τον υποβιβασμό μας. Ελπίζω ότι θα επιστρέψουμε γρήγορα στην πρώτη κατηγορία, στην οποία ανήκουμε».
«Ο Έλληνας φίλαθλος έχει το μπάσκετ στο αίμα του»
Το μπάσκετ στην Ελλάδα έχει χαρίσει ανεπανάληπτες στιγμές και ο Έλληνας φίλαθλος πορώνεται με αυτό. «Χαίρομαι που ξαναήρθα στην Ελλάδα. Αγαπώ αυτό το μέρος. Από τη στιγμή που προσγειώθηκε το αεροπλάνο στη Θεσσαλονίκη, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι μου. Οι άνθρωποι είναι πολύ φιλόξενοι, ωραίοι, γνωρίζουν από μπάσκετ και εκτιμούν αυτούς που δουλεύουν σκληρά. Έχουμε ένα καμπ μπάσκετ, θα επισκεφτούμε διάφορες πόλεις και θα προσπαθήσουμε να διδάξουμε στα μικρά παιδιά πως να παίξουν μπάσκετ περνώντας ευχάριστα την ώρα τους. Είναι στο αίμα του Έλληνα να γεμίζει τα γήπεδα και να παθιάζεται. Τον νιώθω απόλυτα, έτσι είμαι και εγώ με το μπάσκετ».
Κλείνοντας, φυσικά δε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τον γιο του. «Ο Ντάλαν (Ινγκραμ) ακολουθεί τα δικά του βήματα και χαίρομαι που επέλεξε το μπάσκετ. Δε θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, μιας και είναι DNA μου. Είμαι δίπλα του σε ότι θέλει και τον στηρίζω»!
