Βιώνω μια εξ ολοκλήρου παράλογη φάση της ζωής μου. Δεν ξέρω τι ζητάω, αλλά το ψάχνω, δεν ξέρω πού πάω, αλλά συνεχίζω να προχωράω, θυμώνω και παρ’ όλα αυτά χαμογελάω, πονάω αλλά δεν το δείχνω, είμαι ερωτευμένη και όμως δεν είμαι χαρούμενη. Κwλοκατάσταση δηλαδή!
Επιπροσθέτως, όλο αυτό το διάστημα βουίζει μέσα στο κεφάλι μου η προπαγάνδα των κυβερνώντων, που λες και ζουν σε άλλη χώρα, διατείνονται ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς, έχουμε μπει σε ρυθμούς ανάπτυξης (what?) και ότι αν δεν τους «σταυρώσουμε» θα μπούμε σε …περιπέτειες!
Κλαίω, που θα ‘λεγε και μια γνωστή μου. Μόνο που τώρα πια…στην κυριολεξία! Σε κάθε άλλη περίσταση, μπορεί να μην έδινα σημασία στις μπούρδες με τις οποίες, μου στουμπώνουν τον εγκέφαλο. Αλλά δεν αντέχω αδερφέ μου, έχω φτάσει στα όριά μου. Και σου είπα παραπάνω, είμαι σε μια κατάσταση ημίτρελη. Έχω τεντώσει και δεν ανέχομαι να ακούω μ@λ@κίες από κανέναν, πόσο δε μάλλον από τους πολυτάλαντους της κυβέρνησης.
Σε τι περιπέτειες ακριβώς θα μπούμε, κύριοι; Μου εξηγείτε παρακαλώ; Σε κάτι χειρότερο από αυτό, που ήδη είμαστε; Δηλαδή ποιον κοροϊδεύετε με τα δήθεν διλλήματα; Και μη μου πείτε, ότι δεν το φάγατε το χαστούκι από την αύξηση των ποσοστών την ΧΑ, γιατί θα γελάσει κάθε πικραμένος. Με όλο το κυνηγητό, με τις φυλακές, με τον αποκλεισμό από τα ΜΜΕ, με τις διαπλοκές, με, με, με…και ο κόσμος –απελπισμένος γαρ- ψήφισε ΧΑ, η οποία ανέβασε ακόμα περισσότερο τα ποσοστά της. Προσωπικά, το έχω ξαναγράψει σε αυτήν εδώ τη διαδικτυακή στήλη, τα φρονήματά μου είναι άκρως αντίθετα από εκείνα της ΧΑ. [wp_ad_camp_1]
Και λυπάμαι, που η κατάντια μας μας οδηγεί να θεωρούμε σωτήρες αυτούς, που άλλοτε θα ήταν δακτυλοδεικτούμενοι ως φασίστες –αν μη τι άλλο. Κι όμως η εξαθλίωση, ο μαρασμός, η απελπισία, η φτώχια, ο ξεπεσμός –για τα οποία ευθύνεστε εσείς κύριοι κυβερνώντες- δεν αφήνουν περιθώρια για καθαρές σκέψεις.
Γι’ αυτό, λοιπόν, στις εκλογές της Κυριακής, που θα είναι οι πλέον σημαντικές, κατά τα λεγόμενά σας, γουστάρω τρελά να φάτε τη φόλα σας και να μείνετε σαν αποχαυνωμένοι να ατενίζετε την Αλεξάνδρεια που χάσατε. Α, και πούστε…περιπέτειες του κwλου, αυτές που μας τσαμπουνάτε τόσον καιρό!