Ξαβιέ. Χαβιέ. Ξαβιέρ. Εξέβιερ (για πολύ sic καταστάσεις) ή Ζέιβιερ; Οι σπορτκάστερς και οι δημοσιογράφοι της εποχής επιδόθηκαν σε έναν πρωτοφανή διαγωνισμό για το πώς προφερόταν σωστά το όνομα ενός παίκτη που κανείς δεν πίστεψε πως θα ερχόταν στην Ελλάδα, μέχρι τη στιγμή που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο. Για το επώνυμό του, πάντως, όπως και για τις ικανότητές του, δεν υπήρξαν αντιγνωμίες και διαξιφισμοί. Λεγόταν ΜακΝτάνιελ και βρέθηκε στα μέρη μας την ίδια χρονιά με τον Ντομινίκ Ουίλκινς, ευελπιστώντας πως θα αποτελούσε το αντίπαλο δέος του «Human Highlight Film».
Απ’ τη Βοστώνη με αγάπη
Όσο απίστευτο κι αν έμοιαζε το ότι ένας παίκτης με το βιογραφικό του Ουίλκινς θα ερχόταν στην Ελλάδα, κάπου έβγαζε νόημα. Βλέπεις, η οικογένεια Γιαννακόπουλου είχε δείξει τα διαπιστευτήριά της τα προηγούμενα χρόνια, με κινήσεις τύπου Γκάλη, Βράνκοβιτς, Βολκόφ, Πάσπαλι, Κόμαζετς ή στην περίπτωση του ιστορικού ντιλ που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω του θανάτου του Ντράζεν Πέτροβιτς.
Θα περίμενε κανείς η «απάντηση» στη βόμβα που πυροδότησαν οι πράσινοι να ερχόταν από τον Ολυμπιακό. Ή, ίσως, από τον Άρη ή τον ΠΑΟΚ. Κι όμως. Ήταν η τρίτη ομάδα της Θεσσαλονίκης, ο Ηρακλής, εκείνος που έπεισε τον περίφημο «X-Man» του NBA να μπει κι αυτός σε ένα αεροπλάνο και να έρθει στην Ελλάδα. Το λες και σύμπτωση, αλλά Ουίλκινς και ΜακΝτάνιελ έφτασαν στη χώρα μας με μέρες (ουσιαστικά) διαφορά, προερχόμενοι από τους Σέλτικς της Βοστώνης, στους οποίους βρέθηκαν έχοντας πραγματοποιήσει σπουδαίες καριέρες σε Ατλάντα και Σιάτλ, αντίστοιχα, κατά κύριο λόγο. Το καλοκαίρι του 1995 η καρδιά του ελληνικού μπάσκετ χτυπούσε στους ρυθμούς των Σέλτικς.
Ψέματα!
Αρχικά, ελάχιστοι πίστεψαν τα ρεπορτάζ των εφημερίδων που ήθελαν τον Ηρακλή τόσο κοντά σε έναν παίκτη που είχε επιλεγεί στο νούμερο 4 των ντραφτ του 1985. Έναν All-Star. Έστω κι αν είχε φτάσει πια στα 32 του και δεν αποτελούσε πια βασικό γρανάζι μιας μεγάλης ομάδας. Όμως εκείνη ήταν μια εποχή θαυμάτων για το ελληνικό μπάσκετ. Ακόμη και σύλλογοι με πολύ μικρότερο πρεστίζ και δυναμική είχαν τη δυνατότητα να προσελκύουν σπουδαίους παίκτες από κάθε γωνιά του κόσμου. Ακόμη και… «κακά παιδιά», με τη φήμη του φασαριόζου trash talker. Όπως ήταν αυτός, που δεν «κόλωνε» ούτε απέναντι στον κορυφαίο των κορυφαίων…
Ήταν η χρυσή εποχή του αθλήματος για την Ελλάδα που… κοκορευόταν πως διέθετε το κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Ακόμη κι έτσι, η δυσπιστία στο άκουσμα της είδησης ήταν διάχυτη. Μέχρι που τελικά ο «X-Man» προσγειώθηκε στη Θεσσαλονίκη κι έγινε αυτόματα αντικείμενο λατρείας για τους οπαδούς του Ηρακλή! Ο «Γηραιός» είχε κερδίσει την συμμετοχή του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών εκείνης της σεζόν και τολμούσε να ονειρευτεί.
Ο όρος στο συμβόλαιό του
Αφού οι αμφισβητίες μπήκαν στη… θέση τους, άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια λεπτομέρειες του «ντιλ» που τους έκαναν να βγουν ξανά από τις… τρύπες τους. Συγκεκριμένα στάθηκαν σε έναν όρο που υπήρχε στο συμβόλαιο του Αμερικανού σούπερ σταρ. Σύμφωνα με αυτόν, ο ΜακΝτάνιελ είχε υπογράψει για… ένα μήνα (!) και στο τέλος αυτής της περιόδου θα αποφάσιζε αν θα παρέμενε στην ομάδα μέχρι το τέλος της επόμενης σεζόν.
Η καταλυτική ημερομηνία ήταν η 17η Οκτωβρίου 1995. Οι περισσότεροι προεξοφλούσαν πως αφού έκανε… διακοπές στη συμπρωτεύουσα και γνώρισε τις χαρές της, ο ΜακΝτάνιελ θα την έκανε για άλλες πολιτείες. Και συγκεκριμένα, για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το λοκ-άουτ στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου είχε φέρει εκνευρισμό και ανασφάλεια σε αρκετούς παίκτες, που «ψάχτηκαν» κι αλλού. Σε πείσμα όλων, όμως, ο ίδιος μιλώντας σε δημοσιογράφους ανακοινώνει την απόφασή του να παραμείνει στην Ελλάδα και να ακούει στο Ιβανώφειο το όνομά του να γίνεται τραγούδι στα χείλη των οπαδών.
Λίγο αργότερα πείστηκαν και οι τελευταίοι… άπιστοι Θωμάδες. Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε επίσημο δελτίο Τύπου της εταιρείας που κατείχε τα δικαιώματά του. Τόσο απίστευτο έμοιαζε πως αυτός ο παίκτης θα αγωνιζόταν με τον Ηρακλή και μάλιστα για δύο χρόνια.
Φέρτε μου τον Ουίλκινς!
Ένα από τα πρώτα ονόματα που βγήκαν από το στόμα του ήταν αυτό του Ουίλκινς. Αν και στους τίτλους των εφημερίδων μεταφέρθηκε ως το επιτακτικό «φέρτε μου τον Ουίλκινς», εκείνος στην πραγματικότητα μίλησε πολύ πιο ήπια για τον συμπαίκτη του για μία σεζόν στους Σέλτικς. Τον αποκάλεσε «καλό φίλο» και δήλωσε έτοιμος να τον αντιμετωπίσει ακόμη και το ίδιο βράδυ, αν ήταν δυνατό. «Ανυπομονώ να τον συναντήσω από κοντά», είπε.
Ο NBAer που ήρθε στην Ελλάδα για να νικήσει τον Ντομινίκ Ουίλκινς
Ο Ντομινίκ, αν και με προβλήματα υγείας, είχε έναν συμπαθητικό για τα δικά του δεδομένα μέσο όρο 17,8 πόντων και 5,2 ριμπάουντ. Σε δεύτερο ρόλο, ο ΜακΝτάνιελ (πληρώνοντας και την κόντρα του με τον προπονητή) είχε περιοριστεί σε 8,6 και 4,4, αντίστοιχα.
Η «μετωπική» σύγκρουση των δύο σταρ, που έφυγαν τελικά απρόσμενα στο τέλος εκείνης της σεζόν, δόθηκε στην Πάτρα. Στον τελικό Κυπέλλου ο Παναθηναϊκός συναντά τον Ηρακλή και οι δύο παίκτες είναι οι ηγέτες των ομάδων τους. Ο Ντομινίκ επικρατεί οριακά σε σκοράρισμα του Εξέβιερ πετυχαίνοντας 25 έναντι 23 πόντων. Παρά τους 21 που πρόσθεσε ο Τάρπλεϊ για τον Γηραιό, το τριφύλλι νικά 85-74. Πράγμα που σήμαινε πως το πέρασμα του ΜακΝτάνιελ από την Ελλάδα δεν θα συνοδευόταν από ένα τίτλο.
Το αντίο
Παρά την τεράστια επένδυση στον Ηρακλή και την ταυτόχρονη παρουσία αστέρων όπως οι Τάρπλεϊ και ΜακΝτάνιελ, αυτός ο τελικός Κυπέλλου και η πρόκριση στους 16 των πρωταθλητριών, στην Α1 η ομάδα βυθίζεται στην 9η θέση. Μόλις την προηγούμενη χρονιά ήταν 3η. Το πρότζεκτ είχε αποτύχει. Τα δύο κακά παιδιά του ΝΒΑ ετοίμασαν τις βαλίτσες του για άλλες πολιτείες. Βέβαια, για τον Ρόι οι πόρτες στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ήταν κλειστές. Όχι όμως και για τον «X-Man», που δεν δυσκολεύτηκε να βρει συμβόλαιο για δύο χρόνια στους Νετς.
Η επιθυμία του να ξαναφορέσει τη φανέλα των Σόνικς δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Όπως και η επιθυμία των φίλων του Ηρακλή να τον δουν να παραμένει για άλλη μία σεζόν στην ομάδα, όπως είχε υπογράψει…
