Ο Όγιος ήρθε στις 3 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.
Την επομένη ο Ηρακλής έπαιζε στο Πανθεσσαλικό με τη Νίκη Βόλου. Ο Αργεντινός κάθισε παρ? όλα αυτά στον πάγκο. Ξεκίνησε με ήττα. Την πρώτη από τις συνολικά δύο που έχει υποστεί. Χρειάστηκε εμφανώς ένα διάστημα να βρεθεί με την ομάδα, να περάσει τα θέλω του, να «δέσει» τα αποδυτήρια. Ακολούθησε η (άδικη, αλλά και μοναδική απώλεια στο Καυτανζόγλειο) ισοπαλία με τη Δόξα στο Καυτανζόγλειο με 1-1 και η ήττα-ταρακούνημα στο Αλκαζάρ από τον Τύρναβο με 1-0.
[wp_ad_camp_1]
Έκτοτε ο Ηρακλής άρχισε την αντεπίθεση. Νίκησε 1-0 την Κέρκυρα στο Καυτανζόγλειο, «πέρασε» με 1-0 από την Καλαμαριά κόντρα στον Απόλλωνα, επιβλήθηκε 2-1 του Αιγινιακού εντός έδρας και υπέταξε και την Καρδίτσα 3-1 στο Καυτανζόγλειο. Ακολούθησε η «λευκή» ισοπαλία στη Ζάκυνθο, αλλά αποδείχθηκε κακή παρένθεση. Ο Ηρακλής «γκάζωσε» κι έκτοτε μετρά μόνο νίκες: Με 1-0 εντός με Καβάλα, με 2-0 στις Σέρρες επί του Εθνικού Γαζώρου, με 6-0 επί του Πιερικού εντός, με 1-0 στα Γιαννιτσά επί της Αναγέννησης και με 3-1 κόντρα στον Βατανιακό στο Καυτανζόγλειο. Στη… σούμα; Εννέα νίκες, δύο ισοπαλίες, δύο ήττες, με 21 τέρματα υπέρ και 7 κατά, με 29 βαθμούς από τους συνολικά 36, επίδοση –μαζί με την Κέρκυρα- καλύτερη στην κατηγορία. Επίδοση πρωταθλητή. Και συνεχίζει…
