Πρόσφατα ακούστηκε το όνομά του στη σεναριολογία για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι το οποίο διέψευσε εγγράφως. Ο βετεράνος διεθνής μέσος ποδοσφαιριστής έχει δηλώσει πιστός στις σοσιαλιστικές ιδέες του, ενώ είναι δραστήριος ακτιβιστής. Οταν τον ρωτούσαν γιατί δεν αλλάζει στυλ, απαντούσε: «Αν φορέσω γραβάτα, θα γίνω καλύτερος άνθρωπος;». [wp_ad_camp_1]
Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1961 στην πόλη Αλμά-Ατά (σήμερα Αλμάτι) του Καζακστάν. Οι παππούδες του ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο που είχαν εκτοπιστεί στο Καζακστάν από τον Στάλιν. Ηρθε στη Θεσσαλονίκη με την οικογένειά του όταν ήταν έξι ετών κι εγκαταστάθηκαν στη προσφυγική συνοικία των Σαράντα Εκκλησιών. Από εκεί αρχίζει η γνωριμία του με τον κόσμο του Ηρακλή και του ποδοσφαίρου και η εξέλιξή του σε έναν από τους καλύτερους μέσους της γενιάς του.
Μικρός πήγαινε κάθε μέρα στα βοηθητικά γήπεδα του Ηρακλή στους Χορτατζήδες και μάζευε τις μπάλες που έφευγαν κατά την διάρκεια της προπόνησης. Ο τότε φροντιστής της ομάδας Ελισσαίος Τσιτάνας μια μέρα τον ρώτησε: «Τι ομάδα είσαι;», εκείνος απάντησε «Ηρακλής». «Γιατί λες ψέματα, αφού είσαι μαυριδερός. Παοκτσής είσαι» επέμεινε ο Τσιτάνας. «Οχι, είμαι Ηρακλής» του απάντησε με πείσμα ο μικρός Σάββας Κωφίδης και από τότε κάθε μέρα πριν από την προπόνηση ο μετέπειτα αστέρας του Γηραιού πήγαινε στο σπιτάκι του φροντιστή και τον βοηθούσε να ετοιμάσουν τα ρούχα και τα παπούτσια των ποδοσφαιριστών. «Αυτό που ζούσα δεν περιγράφεται. Αν κάποιος µε έπαιρνε από εκεί, αν µου απαγόρευε να πηγαίνω, πίστευα ότι δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχω» θυµάται σήμερα.
Σταθερός. Ο Σάββας Κωφίδης είναι πιστός στις ιδέες του και δεν είναι διατεθειμένος να κάνει πίσω όποιο και αν είναι το διακύβευμα. Το 1983 ο προπονητής του Ηρακλή Αποστόλ Τσατσέφσκι τον κάλεσε και του είπε: «Μικρέ, τι μαλλιά είναι αυτά; Είδες κανέναν να παίζει με τέτοια μαλλιά;». Ο Κωφίδης απάντησε ότι έχει δει τον Κέμπες, αλλά ο Τσατσέφσκι τον προειδοποίησε ότι αν δεν ερχόταν την επόμενη μέρα κουρεμένος, θα έπρεπε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. «Μάλλον θα σταματήσω το ποδόσφαιρο» επέμεινε ο Σάββας και δεν κουρεύτηκε, ούτε συνήθιζε να αφήνει τη φανέλα με το Νο 6. Φυσικά, ο Τσατσέφσκι, ο οποίος ήταν και ο προπονητής που τον πίστεψε πρώτος στην καριέρα του, δεν έδωσε συνέχεια. «Ελα όπως θέλεις αύριο και θα δούμε…» ήταν τα τελευταία του λόγια. Τελικά ο Σάββας κουρεύτηκε μόνο για να υπηρετήσει τη θητεία του στον Στρατό.
Σε όλη την καριέρα του στο ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Δεν φοβήθηκε ποτέ να πει αυτό που σκεφτόταν. Ως ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, βγαίνοντας από τα αποδυτήρια και αφού από τις κερκίδες είχε ακουστεί για μια ακόμη φορά το σύνθημα «Βούλγαροι» για ομάδα της Θεσσαλονίκης, εκείνος κάνει την προσωπική του διαμαρτυρία με μια ακτιβίστικη κίνηση. Αρνείται να κάνει δηλώσεις στους δημοσιογράφους, λέγοντας: «Αφού θεωρείτε ότι είμαστε από άλλο κράτος, δεν κάνω δηλώσεις». [wp_ad_camp_2]
Διαβάζει Νίτσε, Σοπενχάουερ, Καντ, Σωκράτη, Πλάτωνα και από τους παίκτες του ως προπονητής του Ηρακλή τούς ζητούσε αυτό που αναφέρει ο Νίτσε: «Παίξτε με τη σοβαρότητα του μικρού παιδιού». Πέρα από τη χέβι μέταλ μουσική, ακούει και κλασική, ενώ στις συναυλίες που συνεχίζει να πηγαίνει παρά τα 53 του χρόνια κάθεται πάντα πίσω και απολαμβάνει.
Ο ακτιβισμός χαρακτηρίζει τη ζωή του, καθώς και η σοσιαλιστική ιδεολογία, όπως διευκρινίζει. Οταν ξεσπά το κίνημα «δεν πληρώνω διόδια», οδηγώντας από τη Θεσσαλονίκη για τη Λάρισα με σκοπό να παρακολουθήσει συναυλία χέβι μέταλ δεν πληρώνει σε κανένα από τα διόδια που συναντά και μάλιστα ανεβάζει στο Διαδίκτυο σχετικό βίντεο. «(…) Βρισκόμαστε μπροστά σε μια προσπάθεια κλοπής από το κράτος. Εχουν παραχωρήσει τους δρόμους σε ιδιώτες κι εγώ μέσα στη χώρα μου δεν είμαι ελεύθερος να κινηθώ. Δεν είμαι σκλάβος. Δεν θέλω να έχω μπάρες να σταματούν τον δρόμο μου μέσα στην ίδια μου την πατρίδα» λέει ο Σάββας Κωφίδης για την επιλογή του.
Μαζί με φίλους έχει φτιάξει την κίνηση – όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος – Hasta La Victoria Siempre. «Η κίνηση μας δεν είναι κομματικοποιημένη. Είναι κοινωνική, πολιτιστική και έχει ως στόχο να βοηθήσουμε ή να υποστηρίξουμε καταστάσεις όσον αφορά το δίκιο. Δεν έχουμε καταστατικό. Είναι μια εθελοντική κίνηση» εξηγεί, ενώ όσον αφορά το αν θα μπορούσε να γίνει ΜΚΟ σχολιάζει: «Αν γίνουμε κάτι τέτοιο, έχουμε χάσει τον δρόμο μας». Η Hasta La Victoria Siempre είναι μια κίνηση που προσπαθεί μέσω του ποδοσφαίρου να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για συγκεκριμένα πράγματα και από το 2008 που άρχισε τη δραστηριότητά της έχει να επιδείξει αρκετά πράγματα, όπως τα δύο φιλικά παιχνίδια στην Κούβα προκειμένου να υποστηρίξει πέντε κουβανούς πολίτες οι οποίοι είχαν φυλακιστεί στις ΗΠΑ, αποστολή στη Ραμάλα της Παλαιστίνης αλλά και ποδοσφαιρικούς αγώνες στην Ελλάδα.
Αντικομματικός. Ο Σάββας Κωφίδης πολλές φορές πολιορκήθηκε από κόμματα για να εμπλακεί πιο ενεργά με την πολιτική. «Αυτούς όλους τους περιφρονώ. Είμαι απέναντί τους και θα μπω μέσα σε αυτούς;» δηλώνει. Πριν από περίπου μια εβδομάδα αναγκάστηκε να μοιράσει γραπτή δήλωσή του για να διαψεύσει ότι θα κατέβει υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. «Μου έγινε πρόταση, όπως και στο παρελθόν από άλλα κόμματα, αλλά εγώ δεν συμμετέχω στην πολιτική. Σαν έλλογα όντα πρέπει να ασχολούμαστε με τα κοινά, όμως εγώ δεν μπαίνω σε κόμματα. Εχω τις ιδέες μου και πιστεύω σε μια κοινωνία με κοινωνική και οικονομική ισότητα. Με ίση κατανομή του πλούτου. Οι ιδέες μου είναι σοσιαλιστικές και έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο. Δεν μπορώ να μπω όμως σε έναν χώρο από τον οποίο δεν μπορώ να προσφέρω τίποτε. Αν μπω, σε έναν μήνα θα σηκωθώ και θα φύγω. Κατ’ αρχήν είμαι απέναντι στους 300. Υπάρχουν κάποιοι αξιόλογοι στη Βουλή, αλλά αυτοί μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού» συμπληρώνει.
Τον Ιούνιο του 2012 σε τοποθέτησή του στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» ήταν ακόμη πιο επιθετικός όσον αφορά τα κόμματα και την πολιτική, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Οι λύσεις αυτές βρίσκονται στα χέρια του λαού, αρκεί να αποφασίσει να παλέψει για όλα αυτά. Στη δουλειά μας, στα χέρια μας και στον αγώνα μας βρίσκεται η λύση και όχι στα κόμματα που ορκίζονται πίστη στην ΕΕ, ούτε σ’ ένα συνονθύλευμα “Αριστεράς” όπου χωράνε όλοι. Αντιμνημονιακοί, μνημονιακοί (Κατσέλη), θιασώτες της ΕΕ των καπιταλιστών, κομμάτια από το σαπισμένο ΠαΣοΚ, μεταγραφόμενοι από άλλα κόμματα κ.ά. Αυτό δείχνει πού μπορεί να καταντήσει η Αριστερά όταν αρχίζει τους ατέλειωτους συμβιβασμούς στο όνομα του ρεαλισμού. Η Αριστερά αγωνίζεται για το πώς θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες των φτωχών ανθρώπων και όχι πώς θα κάνουμε τον σάπιο καπιταλισμό να ξανασταθεί στα πόδια του».
ΤΑ ΝΕΑ
