Τα τελευταία δυο χρόνια ένας έγχρωμος νεαρός ποδοσφαιριστης βρίσκεται και προπονείται στην Μίκρα και περιμένει την ευκαιρία να παίξει στην ομάδα του Ηρακλή. Ο λογος για τον Νασίρ
Είναι 20 χρονών, από το το Κονακρί της Γουινέας, κι ένας θεός ξέρει πόσα έχουν δει τα μάτια του. «Δεν θέλω να μιλήσω καθόλου για το παρελθόν μου», λέει. «Μόνο αυτό: Ο πατέρας μου δολοφονήθηκε. Έφυγα από τη Γουινέα πουλώντας το αμάξι του σ’ έναν φίλο του. Αυτός κανόνισε το ταξίδι μου, ήξερε ότι αν έμενα εκεί θα σκότωναν και εμένα. Από τη Γουϊνέα ταξίδεψα στην Τουρκία και από εκεί πέρασα στην Ελλάδα. Αδέρφια δεν έχω. Μου λείπουν οι φίλοι μου από τη χώρα μου».
[wp_ad_camp_1]
Το μόνο που κουβαλάει από την πατρίδα του: ένα φυλαχτό.
Υπομονή, επιμονή, αποφασιστικότητα, αυτά έμαθε μέσα από τα δύσκολα που τράβηξε. Ήρθε στην Ελλάδα στα 16 και αμέσως έκανε αίτηση για άσυλο. Εκεί βρέθηκε στο δρόμο του η κοινωνική μη κυβερνητική οργάνωση ΑΡΣΙΣ και έμεινε στον Ξενώνα Φιλοξενίας και Στήριξης Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αιτούντων Άσυλο. «Εδώ μένουν 30 αγόρια, εγώ κάθισα για ενάμισι χρόνο, έκανα πολλούς φίλους και έφυγα από τον ξενώνα με ένα πρόγραμμα «προώθησης στην αυτόνομη διαβίωση» από την ΑΡΣΙΣ, που μας στήριζε για 4 μήνες. Όταν τέλειωσαν οι 4 μήνες, η ιδιοκτήτρια του σπιτιού με άφησε να μείνω στο σπίτι δωρεάν. Με αγαπάει και θέλει να με βοηθήσει».
Στη συνέχεια μπαίνει στη ζωή του ο Ηρακλής, μια ομάδα με πλούσιο παρελθόν και μεγάλη αντιρατσιστική δράση. Από μικρός έπαιζε ποδόσφαιρο, στη θέση του αμυντικού μέσου.
«Η κοινωνική λειτουργός του Ξενώνα, Ίριδα Πανδίρη, με πήγε σε διάφορες ομάδες, αλλά πάντα το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχα έτοιμα τα χαρτιά μου. Mε έγραψε σε μια πιο μικρή ομάδα, τον Αχιλλέα Περαίας. Σε ένα φιλικό του Αχιλλέα με τον Ηρακλή, άρεσα στους διοικούντες του Ηρακλή και έτσι μεταπήδησα στον Ηρακλή». Το πρόβλημα με τα χαρτιά του το αναφέρει κάθε τόσο, είναι κάτι που του κόβει τα φτερά για να μπορέσει να δει το μέλλον πιο καθαρά, με πιο σταθερά πόδια. «Δεν έχω καθόλου χαρτιά αυτή τη στιγμή. Έχω ήδη δύο απορριπτικές αποφάσεις για άσυλο και τώρα έχω καταθέσει μεταγενέστερη αίτηση στη νέα υπηρεσία ασύλου και περιμένω να με καλέσουν για συνέντευξη στην Αθήνα. Αυτό με εμποδίζει να παίξω σε επίσημο παιχνίδι του Ηρακλή και να υπογράψω συμβόλαιο, ενώ η ομάδα με θέλει. Ο Ηρακλής προσπαθεί να βοηθήσει, αλλά δυσκολεύεται».
[wp_ad_camp_2]
Οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές του Ηρακλή του φέρονται πολύ καλά. Θέλει να βγάλει χρήματα από το ποδόσφαιρο, αλλά αυτό δεν τον ενδιαφέρει στη παρούσα φάση. Δουλεύει σκληρά και ελπίζει οι κόποι του να ευδοκιμήσουν. Πήγε και σχολείο. Στο διαπολιτισμικό Λύκειο της Θεσσαλονίκης. «Τώρα θέλω να μείνω εδώ. Οι άνθρωποι γενικά μου έχουν φερθεί καλά. Μου αρέσουν οι Έλληνες. Αν, βέβαια, μπορέσω να παίξω και μου γίνει μια καλή πρόταση, τότε θα πρέπει να το σκεφτώ, αλλά δεν θέλω να φύγω μακριά από την οικογένεια που με βοηθάει και μένω στο σπίτι της. Για μένα είναι η οικογένειά μου».
Δεν έχει βιώσει το ρατσισμό προσωπικά, αλλά έχει ακούσει αρκετές τέτοιες ιστορίες. Το όνειρό του για το μέλλον; Να παίξει στη Μάντσεστερ Σίτι και να μοιάσει στο ίνδαλμά του, τον Γιάγια Τουρέ.
«Μου λένε ότι έχω πολλά κοινά στοιχεία μαζί του». Προς το παρόν, του ευχόμαστε να κινητοποιηθεί επιτέλους η πολιτεία και να πάρει τα χαρτιά του. Και το φυλαχτό του να είναι τυχερό αναφέρει το περιοδικό grekamag.gr
