Οι συγκυρίες και οι συμπτώσεις μπορεί να γράψουν ιστορία. Αυτό συμβαίνει συχνά στην ζωή και φυσικά στον αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο. Μια τέτοια ιστορία συνέβη πριν από 49 χρόνια όταν ο Γρηγόρης Ζαφειρίδης, επιθετικός ποδοσφαιριστής της ερασιτεχνικής Νεάπολης στην Θεσσαλονίκη, απασχόλησε τον Ηρακλή, στις μεταγραφές του καλοκαιριού (1969).
ΠΗΓΗ : ΑΠΕ
Ο 25χρονος τότε ποδοσφαιριστής μετέβη στα γραφεία του ιστορικού συλλόγου στην οδό Παύλου Μελά, στο κέντρο της πόλης για να συζητήσει τις λεπτομέρειες της μετακίνησης του. Τα χρήματα δεν ήταν πολλά, όμως ο πρόεδρος του Ηρακλή τότε, Ευθύμης Καβακάς, γνωστός για την λογιστική του αντίληψη, δεν ήθελε να δώσει τα χρήματα που απαιτούνταν. Ο επιθετικός ποδοσφαιριστής, βγήκε από το γραφείο και λυπημένος από την έκβαση περίμενε τους συνοδούς του που τέλειωναν την συζήτηση για να επιστρέψουν άπραγοι στη Νεάπολη.
Την ώρα εκείνη ήρθε ο Κώστας Αϊδινίου. Αστέρι της ομάδας του Ηρακλή, ταλέντο ολκής που τον αγαπούσαν και τον σέβονταν στην ομάδα των “κυανολεύκων”. Είχε άποψη για την αγωνιστική αξία του Ζαφειρίδη και μπαίνοντας στο γραφείο του προέδρου, τον κάλεσε “να δώσει τα χρήματα για να κλείσει η μεταγραφή αφού ο ποδοσφαιριστής ήταν σημαντικός και θα αποδεικνύονταν πολύτιμος για τον Ηρακλή”. Οπως και συνέβη. Ο Γρηγόρης ντύθηκε στα “κυανόλευκα” μπήκε στην ομάδα κι έγινε ένας απαραίτητος επιθετικός με το Νο 7 στην πλάτη, που πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες για επτά χρόνια. Ως το 1976 όταν συμπλήρωσε 214 εμφανίσεις με την φανέλα του Ηρακλή και αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο στα 33 του χρόνια.
Ο ταχύτατος επιθετικός, ο οποίος μεταμορφώθηκε σε ένα 90λεπτο σε εξαιρετικό πλάγιο μπακ, βραβεύθηκε τις προηγούμενες μέρες από τον Σύλλογο Βετεράνων του Ηρακλή, σε μια εκδήλωση που έγινε στο Καυτανζόγλειο στάδιο παρουσία πολλών άσων του παρελθόντος. Εκεί μάλιστα αναφέρθηκε από τον Κώστα Αϊδινίου, τον πρόεδρο του Συλλόγου Παλαιμάχων, και το ασυνήθιστο συμβάν που μετέτρεψε την καριέρα του ποδοσφαιριστή.
«Ηταν ένα παιχνίδι στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ. Χάναμε στο ημίχρονο 1-0 και ο δεξιός αμυντικός μας Ακριτίδης, δεν μπορούσε να περιορίσει τον αριστερό εξτρέμ του ΟΦΗ, Δημήτρη Παπαδόπουλο, που μας είχε αναστατώσει με την ταχύτητα του και τις διεισδύσεις του. Στο ημίχρονο, πήρα την πρωτοβουλία και είπα του προπονητή μας Λιούμπιτσα Σπάϊτς: “κόουτς, κάνε αλλαγή και πέρνα τον Γρηγόρη στο δεξί μπακ, γιατί με την ταχύτητα του, μόνο αυτός μπορεί να κρατήσει μακριά τον Παπαδόπουλο”. Ο Σπάϊτς δεν είχε σκεφτεί μια τέτοια λύση αλλά του είπα πως δεν έχουμε άλλη τύχη και το τόλμησε στο ημίχρονο. Στην επανάληψη με τον Γρηγόρη δεξί μπακ, το σκηνικό άλλαξε. Ο Παπαδόπουλος σταμάτησε τις επελάσεις του, ο Ζαφειρίδης τον αιχμαλώτισε πλήρως κι εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε συστηματικές επιθέσεις. Ετσι όχι μόνο ισοφαρίσαμε, αλλά νικήσαμε με δυο δικά μου γκολ και το τελικό 1-2 ανέδειξε το άστρο του συμπαίκτη μας. Από το ματς εκείνο ο Ζαφειρίδης έμεινε οριστικά δεξιός αμυντικός και για μια τριετία ήταν από τους κορυφαίους πλάγιους αμυντικούς της χώρας».
Ο Ζαφειρίδης έγινε ευρύτερα γνωστός για το μοναδικής ωραιότητας γκολ που σημείωσε στις 24-1-1971 σε ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟ στο Καυτανζόγλειο. Στο γήπεδο σημειώθηκε ρεκόρ εισπράξεων από 45.634 εισιτήρια, που κόπηκαν ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις υπήρχαν τουλάχιστον 55 χιλιάδες θεατών και άλλες 6-7 χιλιάδες θεατών που δεν βρήκαν τρόπο εισόδου στο γήπεδο. Στο γκολ αυτό ο Ζαφειρίδης από την θέση του πλάγιου αμυντικού, έκανε μια φρενήρη κούρσα ακι αφού πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του με αριστερό σουτ στο 66′ πέτυχε το 1-0 που έκανε το Καυτανζόγλειο κανονικό… ηφαίστειο.
Για το γκολ αυτό, ο τερματοφύλακας του ΠΑΟ, Τάκης Οικονομόπουλος, θα ομολογήσει αργότερα σε τηλεοπτική του συζήτηση-δήλωση, πως «αιφνιδιάστηκε από την επιλογή του παίκτη του Ηρακλή, να χρησιμοποιήσει το αριστερό του πόδι, καθώς αγωνίζονταν αυτός δεξιά και δεν περίμενε πως θα μπορούσε να κάνει τέτοια κίνηση με το αριστερό του πόδι».
Ο Γρηγόρης Ζαφειρίδης, με αφορμή την βράβευση του μίλησε στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) και αναφέρθηκε στο παρόν αλλά και το παρελθόν του ελληνικού ποδοσφαίρου. «Τότε το ποδόσφαιρο ήταν εντελώς διαφορετικό από το σημερινό. Ήμασταν αμειβόμενοι αλλά ερασιτέχνες. Δεν είχαμε συμβόλαια και τέτοια. Ούτε και σημαντικά χρήματα κερδίζαμε. Παίζαμε για 4, 8 ή και 12 χρόνια σε μια ομάδα και ανάλογα με τις δυνάμεις και την ηλικία μας. Ήμασταν όμως ευτυχισμένοι γιατί απολαμβάναμε το παιχνίδι από πόλη σε πόλη και από γήπεδο σε γήπεδο. Τώρα δεν ξέρω πόσο καλύτερο είναι το ποδόσφαιρο. Για μερικούς ποδοσφαιριστές είναι σίγουρα καλύτερο αφού τα χρήματα είναι πολλά και οι ορίζοντες μεγάλοι. Βγαίνουν εκτός χώρας, που τότε δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε και ανοίγουν τις καριέρες τους όπου δεν ξέρουν που θα φτάσουν. Εγώ όμως είμαι ικανοποιημένος για ότι πέτυχα και χαίρομαι που και σήμερα στο δρόμο με αναγνωρίζουν οι παλιότεροι και με χαιρετούν με σεβασμό. Θα ήθελα όμως να ήμουν σήμερα ποδοσφαιριστής γιατί θα είχα σημαντικά οφέλη στην καριέρα μου».
Σχετικά με το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Ηρακλή, ο Γρηγόρης Ζαφειρίδης μας λέει: «Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει αφελληνιστεί σε τεράστιο ποσοστό. Ομάδες που παίζουν με έναν ή δυο Ελληνες και κανείς δεν βάζει φραγμό σε αυτό το φαινόμενο. Ο φίλαθλος δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον ξένο ποδοσφαιριστή, που έρχεται και φεύγει χωρίς να μπει στο πνεύμα ακόμα και της δικής του ομάδας. Είναι λυπηρή η εικόνα και μοιραία έχει και συνέπειες στην εθνική ομάδα και στον κορμό του ποδοσφαίρου μας. Οσο για τον Ηρακλή, ελπίζω να κάνει άλματα και να καταξιωθεί επιστρέφοντας στην μεγάλη κατηγορία. Δυστυχώς κι ο ιστορικός μας Ηρακλής, ταλαιπωρείται εδώ και χρόνια με οικονομικά προβλήματα και αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι και γι αυτό έχασε μεγάλο μέρος από τους παλιότερους φίλους του τουλάχιστον από το γήπεδο. Εμείς παίζαμε μπροστά σε 45-50 χιλιάδες κόσμο και όπου αγωνιζόμασταν έρχονταν για να δει μια ομάδα από τις καλύτερες της χώρας. Ελπίζω σύντομα να αποκατασταθεί η τάξη και η Ηρακλής να γίνει από τους αξιοσέβαστους ελληνικούς συλλόγους».
