Ανακοίνωση εξέδωσε ο Γ.Σ. και αναφέρεται στην ιστορία του συλλογου αλλα και τις κινησεις που θα γίνουν κατα την διάρκεια του μηνα με ευκαιρία τα γενέθλια του Ηρακλη και την συμπλήρωση 110 χρόνων
Πέρασαν κιόλας 110 χρόνια ζωής. Η-Ρ-Α-ΚΛΗΣ. Μια λέξη, ένα σύνθημα, ένας αιώνας και μια δεκαετία. Μια ζωή γεμάτη κοινωνικούς και αθλητικούς αγώνες.
Παντού και για όλους. Όπου υπάρχει γήπεδο. Όπου υπάρχει ανάγκη. Όπου υπάρχει κερκίδα. Όπου υπάρχει ζωή. Όπου υπάρχουν γροθιές που σφίγγουν.
Από αλληλεγγύη. Από αγωνιστικότητα. Από ανάγκη για ζωή. Από ήρωες που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης. Από αθλητές που νίκησαν. Από οπαδικούς στίχους. Από ανθρώπους που φόρεσαν τη φανέλα με τον Ημίθεο στο μέρος της καρδιάς.
Ένας αιώνας και μια δεκαετία γεμάτη από μουσική και ζωγραφιές σε χρώμα μπλε και άσπρο. Ένας αιώνας και μια δεκαετία που η μόνη εξίσωση που αναγνωρίζουμε είναι: Ηρακλής = Θεσσαλονίκη και Θεσσαλονίκη = Ηρακλής.
Όπως παλιά. Από τα δύσκολα χρόνια της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο της πόλης μετά την μεγάλη πυρκαγιά του ‘17, από την εποχή που ήρωες αθλητές του Συλλόγου μας, τσάκιζαν τον ναζισμό, από την εποχή που κρεμάστηκε το πρώτο μετάλλιο σε λαιμό αθλητή του Ηρακλή, μέχρι σήμερα.
Με φανέλα καθαρή και βαριά. Σχεδόν ασήκωτη, αλλά που λάμπει. Που ακτινοβολεί. Όχι μόνο από το χρυσό των μεταλλίων. Όχι μόνο από το γυαλιστερό ασήμι των κυπέλλων. Αλλά κυρίως από τα τρία αστέρια. 80.11.17.
Αριθμός σύμβολο της αδικίας ενάντια στην ομάδα μας. Παράσημο τιμής για όλους όσους πιστεύουν και υπηρετούν την ΙΔΕΑ του Ηρακλή. Από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα και εις τους αιώνες των αιώνων.
Θα μπορούσε μα την αλήθεια να είναι ένας στίχος από ποίημα του Λειβαδίτη: “Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων, εμείς καθόμασταν τα βράδια και ζωγραφίζαμε σκηνές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου. Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας”.
Ή μια στροφή από την «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου: “Αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό. Αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο. Αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο”.
Θα μπορούσε να είναι και ένας πίνακας ζωγραφικής του Πικάσο η μουσική από συμφωνία του Μπετόβεν.
Θα μπορούσε να είναι και ένα παζλ ανθρώπων. Ξεκινώντας από τον Ναχμία, τον Ιβάνωφ και τον Κατσάνη, μέχρι τους ανθρώπους που υπηρέτησαν το σύλλογο από οποιαδήποτε θέση, αλλά και αυτούς που έφυγαν νωρίς. Από τον Βιτάλη και τον Βασίλη, μέχρι την Ελπίδα και τον Ηράκλη.
Μέχρι τα πρόσωπα των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων που υπηρέτησαν την ΙΔΕΑ του Συλλόγου μας ανοίγοντας το πλάνο να σχηματίσουν δύο γράμματα. Το Η και το Θ. Από τα αρχικά του Ηρακλή Θεσσαλονίκης.
Μπήκαμε λοιπόν στον Νοέμβριο. Στον μήνα του Ηρακλή. Στον μήνα της συμπλήρωσης 110 χρόνων από την ίδρυση του μεγαλύτερου Συλλόγου. Λίγα μπροστά σ’ αυτά που θα ακολουθήσουν μέχρι την αιωνιότητα.
Μα θα τα γιορτάσουμε όπως αρμόζει στην μόνη εξίσωση που αναγνωρίζουμε.
Ηρακλής = Θεσσαλονίκη και Θεσσαλονίκη = Ηρακλής
1000 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΗΡΑΚΛΗΣ
#IRA110
