Ελάχιστοι άνθρωποι στον Ηρακλή ήπιαν το πικρό ποτήρι της «μαύρης τετραετίας» από την αρχή μέχρι το τέλος, που τα είδαν και τα έζησαν όλα από μέσα. Που ο υποβιβασμός χάραξε τη ζωή και την καθημερινότητά τους. Ενας από αυτούς είναι ο Φώτης Γκιζέλης.
Ο άνθρωπος που έχει συνδέσει τη ζωή του με τον Ηρακλή, αυτός που είχε στα χέρια του την ομάδα, όταν το φθινόπωρο του 2011 αναγκάστηκε να αγωνιστεί στη Δ” Εθνική. Η επιστροφή στη Super League έρχεται να λυτρώσει τον βετεράνο άσο και προπονητή τερματοφυλάκων του «Γηραιού», αλλά και τους χιλιάδες που δεν εγκατέλειψαν τον Ηρακλή.
«Τώρα πια μπορούμε να ξαναχαμογελάσουμε», εξομολογήθηκε ο Φώτης Γκιζέλης στην «SD». «Τέσσερα χρόνια ήμασταν στην πίεση, το άγχος και την αγωνία», πρόσθεσε και του ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας αυτά που είδε, έζησε και αισθάνθηκε στη διαδρομή από τα «πέτρινα χρόνια» μέχρι τη λύτρωση.
Τι σας έμεινε πιο έντονα από αυτή την τετραετία;«Τα πάντα. Δεν ξεχνιέται τίποτα. Οι αποφάσεις της ομοσπονδίας που καταδίκασαν τον Ηρακλή. Οι πορείες. Η ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει την τελευταία στιγμή. Το ξεκίνημα στη Δ” Εθνική…».
Στο οποίο ξεκίνημα ήσασταν στον πάγκο προπονητής…«Δύσκολες καταστάσεις. Συνέχεια σκεφτόμουν πού ήταν η ομάδα και πού έφτασε. Ντρεπόμουν. Στενοχωριόμουν. Οπως όλος ο κόσμος. Περάσαμε τραγικές καταστάσεις. Μερικά πράγματα που αισθάνεσαι δεν περιγράφονται με λόγια. Βάλαμε την ομάδα να παίξει στην τέταρτη κατηγορία, μέχρι να δούμε τι θα γίνει με τις συζητήσεις που γίνονται για συνεργασία με άλλες ομάδες».
Υπήρχαν στιγμές που φοβηθήκατε;«Με τρόμαζε η αβεβαιότητα που υπήρχε εκείνο το διάστημα. Ολους μας τρόμαζε.
Υπήρχε αγωνία για το αν θα μπορέσει να μείνει όρθια η ομάδα ποδοσφαιρικά. Στη Δ” δεν μπορούσε να αντέξει για πολύ καιρό».
Η συνεργασία με άλλη ομάδα ηρέμησε τα πράγματα;«Εβαλε τον Ηρακλή σε επαγγελματική κατηγορία και τα πράγματα σε μια τάξη. Ηταν η αρχή του νήματος για την επιστροφή στη Super League».
Αργησε όμως…«Ο Ηρακλής βρέθηκε σε μια έκτακτη κατάσταση και δεν μπόρεσε να την αντιμετωπίσει. Καμιά ομάδα δεν θα μπορούσε να την αντιμετωπίσει με τον βίαιο τρόπο που εκδιώχθηκε ο Ηρακλής. Δεν συμφωνώ με αυτούς που θεωρούν υπεύθυνο τον Θόδωρο Παπαδόπουλο. Εβαλε την ομάδα να παίξει σε μια κατηγορία, άσχετα με τα οικονομικά προβλήματα. Εκανε αυτό που μπορούσε».
Πώς θα χαρακτηρίζατε την πρώτη χρονιά των «πέτρινων χρόνων»; «Επικίνδυνη και την πιο δύσκολη».
Τη δεύτερη;«Ηταν η χρονιά στην οποία έγιναν τα περισσότερα λάθη. Δεν χειριστήκαμε σωστά και το τελευταίο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό».
Την τρίτη;«Ηταν η χρονιά που μας απογοήτευσε. Περιμέναμε ότι θα πάρουμε την άνοδο. Η ομάδα ήταν πολύ καλή. Ομως δεν υπήρχε ηρεμία. Ο Παπαδόπουλος είχε στερέψει οικονομικά».
Τη φετινή;«Είναι η χρονιά της ευτυχίας. Η χρονιά που περιμέναμε τέσσερα χρόνια. Η χρονιά που τελείωσε ο εφιάλτης. Ο Σπύρος Παπαθανασάκης έφερε ηρεμία και ο Νίκος Παπαδόπουλος μας έκανε ομάδα. Τώρα πια είναι όλα καλά, στον Ηρακλή βλέπεις μόνο χαμογελαστά πρόσωπα και είμαστε αισιόδοξοι για την επιστροφή στην κατηγορία από την οποία δεν πέσαμε ποτέ αγωνιστικά».
