[wp_ad_camp_1]
Όταν εσύ πετάς το παιδί σου, το σπλάχνο σου στα σκουπίδια, όταν το παρατάς στην άκρη ενός δρόμου, μια άλλη γυναίκα εκεί έξω έχει κλάψει, έχει πονέσει, έχει θυσιάσει την ψυχή της, το κορμί της, την υγεία της, έχει στιγματίσει το μυαλό της και την καθημερινότητά της για να καταφέρει το απλό, αυτονόητο και δεδομένο για εσένα, να γίνει μάνα.
Όταν εσύ τσακώνεσαι με τον αδερφό σου, κάποιοι άλλοι εκεί έξω γυρίζουν τον κόσμο ανάποδα για να είναι με τα αδέρφια τους ή ζουν με μια συνεχή απώλεια στη ζωή τους για τα αδέρφια που δεν είχαν ποτέ. Όταν εσύ πετάς το τρίτο φαγητό που είχες σήμερα στο τραπέζι σου, κάποιος άλλος ψάχνει στα σκουπίδια για να φάει.
Όταν εσύ ανησυχείς αν σου πέτυχε το χρώμα στα μαλλιά και γκρινιάζεις που η απόχρωση σου βγήκε λίγο «πιο ψυχρή», κάποια άλλη κοπέλα κάνει αγώνα για να μην χάσει τα μαλλιά της.
Όταν εσύ δεν βλέπεις τίποτα όμορφο σε αυτόν τον κόσμο, κάποιοι άνθρωποι που έχουν χάσει την όρασή τους ή δεν την είχαν ποτέ, σου χαμογελούν γλυκά και σου εξηγούν με μοναδικές λέξεις πόσο όμορφος είναι ο κόσμος.
Όταν εσύ νοθεύεις τη ζωή σου με χάπια, αλκοόλ, ναρκωτικά, κάποιοι άλλοι εκεί έξω αντικρίζουν με καθαρό βλέμμα τη χαρά και δίνουν τις δικές τους, ανόθευτες μάχες, με τα προβλήματά τους.
Όταν εσύ ξαπλώνεις κάθε βράδυ με τη γυναίκα σου και δεν την φιλάς, δεν την αγγίζεις, δεν της λες καληνύχτα, κάποιος άλλος ξημερώνεται με το βάσανο του μοναδικού του έρωτα που τον έχασε ή που δεν τον είχε ποτέ.
Όταν εσύ δεν έχεις όρεξη και διάθεση να κάνεις γυμναστική, κάποιοι άλλοι ήρωες εκεί έξω είναι σε αναπηρικά καροτσάκια και βγαίνουν πρωταθλητές.
Όταν εσύ φτιάχνεις διώροφα σπίτια αλλά χάνεις την οικογένεια, κάποιοι άλλοι χωράνε σε ένα δυαράκι μια πραγματική, ζεστή, αληθινή οικογένεια. Όταν εσύ ξυπνάς το πρωί και δεν βρίσκεις νόημα στη ζωή σου, κάποια άλλη εκεί έξω παλεύει με τον καρκίνο και πολεμά κάθε μέρα για να μείνει στη ζωή, βρίσκοντας νόημα στο κάθε δευτερόλεπτο.
Όταν εσύ θα αξιωθείς από το Θεό να φτάσεις στα βαθιά γεράματα, θα μονολογείς κουνώντας το κεφάλι για όσες μέρες πέταξες άδικα από τη ζωή σου, ενώ κάποιος άλλος θα αναπολεί τις μέρες που πέρασαν με ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη.
Υ.Γ. Δεν ξέρω ποιος το έγραψε και ούτε με νοιάζει. Αλλα ξέρω ότι έχει δίκιο…
