Ξέρεις τι σκεφτόμουν; Πόσο κουτό είναι να φοβόμαστε! Δεν γίνεται να μην νιώσεις την αλήθεια, τη γνησιότητα του συναισθήματος, το αβίαστο χωρίς δεύτερες σκέψεις τρυφερό ξέσπασμα χαράς. Κι αυτό είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που μπορεί να μας συμβεί. Να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας την συναισθηματική αλήθεια και να την κάνουμε δώρο ο ένας στον άλλον. Να αφήνουμε τα μάτια μας να γεμίζουν δάκρυα, ακόμη κι όταν δεν βγαίνει πολύ νόημα. Να γίνεται μόνο από συναίσθημα. Σκέτο, χωρίς σκέψεις.
Και να είμαστε ειλικρινείς. Σε ό,τι κάνουμε. Σε ό,τι έχουμε. Πολύ συχνά λέμε “Να του πω ότι μου αρέσει;” “Να του στείλω μήνυμα ή να το παίξω αδιαφορία;” “Να του τηλεφωνήσω ή να περιμένω;” Στρατηγικές για τον έρωτα…Άχρηστα πράγματα. Τι νόημα έχει να μην τα βγάλεις από μέσα σου όλα; Γιατί να κρατάς τα “καλά” κλειδωμένα; Τι πειράζει να πεις “Σε γουστάρω” “Σε θέλω” “Σε αγαπάω”; Και τι πειράζει ο άλλος να μην έχει κάτι ίδιο να σου πει; Ναι, θα λυπηθείς. Αλλά θα κρατήσει λίγο. Και μετά εσύ θα είσαι ήρεμος. Θα έχεις βγάλει το καλό από μέσα σου, θα έχεις εκφραστεί και δεν θα έχεις καταπιέσει τίποτα.
Έχουμε κάνει φτωχό τον κόσμο μας γιατί είμαστε φοβητσιάρηδες. Γιατί κρατάμε το “καλό” κλειδωμένο μέσα μας μην τυχόν και πληγωθούμε και πετάμε από αντίδραση με φόρα το “κακό” έξω. Έχουμε συνδυάσει το “Σε αγαπάω” με το “Κι εγώ”. Το “Μου αρέσεις” με το “Κι εμένα”. Το τεφτέρι με τα συναισθήματα. Τα βάζουμε όλα κάτω και τα μετράμε. “Εγώ σου έδωσα πέντε φορές φιλί κι εσύ μία, άρα δεν με αγαπάς όσο εγώ.” Και ξαφνικά υιοθετούμε την πεποίθηση, ότι όλοι λειτουργούμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κι ότι έχουμε τα ίδια πράγματα στο κεφάλι μας.
Ξεχνάμε πως όταν δίνουμε, παίρνουμε αυτόματα την χαρά …γιατί έχουμε δώσει! Η χαρά του να παίρνεις βρίσκεται σε άλλο “κουτάκι” και δεν είναι σωστό να μπλέκεται στα πόδια μας συνέχεια. Είναι σαν τον χώρο του γλυκού στο στομάχι. Είναι ανεξάρτητος από τον χώρο του αλμυρού. -και το ξέρεις!- γιατί κάθε φορά που έχεις φάει του σκασμού, αντέχεις να φας και λίγο γλυκό μετά.
Θα πάρουμε. Μην μου αγχώνεσαι. Αν βγάλουμε την αλήθεια μας, τότε θα πάρουμε! Και να μην φοβάσαι. Θα πληγωθούμε ούτως ή άλλως σε αυτήν τη ζωή. Είναι το format τέτοιο. Θα ακούσεις «δεν σε θέλω», «δεν γουστάρω πια», «παρατά με» και από εκεί που δεν το περιμένεις, μάλιστα. Αλλά θα αντέξεις και θα γίνεις πιο δυνατός. Θα πληγωθούμε, είναι βέβαιο, σου λέω.
Υ.Γ. Ε, ας πληγωθούμε γενναιόδωρα τουλάχιστον! Από αυτόν που αξίζει…
