Η Σαββίνα Καράλη αν και τραυματισμένη, ήταν η MVP του τελικού ανόδου στην Α2 Βορρά, όπου ο Ηρακλής επικράτησε του Άρη με 66-57. Η Ελληνίδα γκαρντ μίλησε στο Superbasket για τα όσα έζησε στη Θεσσαλονίκη, αλλά και το μεγάλο ματς που δικαίωσε τις μπλε, τονίζοντας ότι η ίδια είχε ως στόχο εξ’ αρχής να βρεθεί ο Ηρακλής στα… σαλόνια.
Πιο συγκεκριμένα, η Καράλη αγωνίστηκε κάτι παραπάνω από 33 λεπτά έχοντας 19 πόντους, 10 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 3 κλεψίματα και 12 (!) κερδισμένα φάουλ. Χαρακτηριστικό είναι ότι η βραχύσωμη γκαρντ ήταν η πρώτη σκόρερ με 2 εύστοχα σουτ (1/4 δίποντα, 1/4 τρίποντα) και 14/18 στις ελεύθερες βολές.
Ο Ηρακλής επένδυσε στην Ελληνίδα παίκτρια και βγήκε κερδισμένος. Ήξερε την Α2 γυναικών, όπου με τη φανέλα της Ηλιούπολης είχε παίξει μπαράζ ανόδου, ούσα από τις πρώτες σκόρερ εκείνης της σεζόν ενώ είχε συμμετάσχει και πάλι σε τελικό με τον ιστορικό Σπόρτινγκ, με του οποίου τη φανέλα κέρδισε και πάλι την άνοδο στα σαλόνια της Α1.
Η προσπάθεια και η εμφάνιση της Καράλη στον τελικό παίρνει ακόμα μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστεί κανείς ότι η φετινή σεζόν δεν ξεκίνησε με ιδανικό τρόπο. Τον Ιανουάριο του 2023 έφυγε από τη Δάφνη και υπέγραψε στις μπλε. Μάλιστα η ζωή τα έφερε έτσι που οι Μπραχαμιώτισσες υποβιβάστηκαν στην Α2, ενώ η Φθιωτή παίκτρια κατέκτησε την άνοδο στην Α1 με τη φανέλα του Ηρακλή.
Άλλο ένα εμπόδιο ήταν ο τραυματισμός της, που όπως λέει η ίδια δε θα μπορούσε να τη σταματήσει από το να παίξει σε ένα τόσο σημαντικό ματς.
Τέλος, το μεγαλύτερο κέρδος από τον τελικό ανόδου στην Α2 Βορρά, ήταν η στάση των οπαδών των δυο ομάδων. Σε ένα ματς που έκρινε την άνοδο μπλε και κίτρινοι στήριξαν τις ομάδες τους χωρίς να συμβεί το παραμικρό, διδάσκοντας αθλητικό πολιτισμό και δείχνοντας άψογη συμπεριφορά.
Αναλυτικά η συζήτηση με τη Σαββίνα Καράλη:
-Σαββίνα ένα σχόλιο για τον τελικό ανόδου με τον Άρη. Που πιστεύεις ότι κρίθηκε το παιχνίδι σε μπασκετικό και αγωνιστικό επίπεδο;
«Ξέραμε εξαρχής ότι ο τελικός θα ήταν ένα πολύ δυνατό παιχνίδι και έπρεπε να ήμασταν πλήρως συγκεντρωμένες καθ’ όλη την διάρκεια. Ο Άρης διέθετε ένα καλό ρόστερ αλλά ήμασταν σίγουρες ότι θα στεφθούμε εμείς πρωταθλήτριες. Το πάθος μας, και το οικογενειακό κλίμα που έχουμε ήταν το κλειδί της επιτυχίας. Κάθε στιγμή της διαδρομής μας μέχρι τον τελικό την ευχαριστιόμασταν. Κάθε στιγμή ήταν μια μικρή γιορτή για εμάς.
Όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται στο team έβαλαν το λιθαράκι τους για την επιτυχία.
Η κ. Τραμουντάνη) είναι η κολώνα του Ηρακλή, το στήριγμα μας και ο λόγος που υπάρχει το γυναικείο τμήμα. Χωρίς την Λινα τίποτα δεν θα γινόταν.
Ο κόουτς Διονύσης Αγγέλου είχε τα κότσια να μας αναλάβει ακριβώς πριν τα πλέι-οφ που καιγόμασταν να κάνουμε 3-0 στην Πυλαία και με τις γνώσεις και την κλάση του ως προπονητής φάνηκε αντάξιος των απαιτήσεων. Ο Τζακόπουλος μας βοήθησε ως συνεργάτης του κόουτς σε οτιδήποτε χρειαζόμασταν, από συμβουλές μέχρι ο,τι μπορείτε να σκεφτείτε.
Ο team manager, Αλεξανδρος Αναστασιαδης, διευθετούσε άμεσα ο, τι χρειαζόμασταν και ήταν πάντα στο πλευρό μας. Ο θρύλος του Ηρακλή, Λευτέρης Κακιούσης ήταν στο πλευρό μας και είχαμε την πλήρη στήριξη του.
Τέλος, Η στήριξη των οπαδών μας έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Από την πρώτη στιγμή μας πίστεψαν και ήταν δίπλα μας όταν τους χρειαζόμασταν. Ήταν ένα πάρα πολύ έντονο και δυνατό παιχνίδι και η ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί από τους οπαδούς των δυο ομάδων ήταν πρωτόγνωρη και ανατριχιαστική.
Οι οπαδοί μας και οι οπαδοί του Άρη έδωσαν μάθημα πολιτισμού με την στάση τους σε ένα τόσο κρίσιμο ματς. Ο στόχος των δυο ήταν ξεκάθαρα να υποστηρίξουν την ομάδα τους. Παράδειγμα προς μίμηση η στάση τους».
-Ήταν κοινή πεποίθηση ότι θα ανέβει ο Άρης. Πως δουλέψατε εσείς για να φτάσετε σε αυτή τη μεγάλη νίκη; Πως είναι να κρίνεται μια χρονιά σε ένα παιχνίδι;
«Όντως επικρατούσε αυτή η πεποίθηση. Μέχρι τον τελικό όμως είχαμε καταφέρει να αποβάλουμε κάθε άγχος που είχε δημιουργήσει αυτή η πεποίθηση μέσα από την σκληρή δουλειά, τις πολλές συζητήσεις που είχαμε κάνει και καταφέραμε να προσηλωθούμε στο πως εμείς θα αποδώσουμε τα μέγιστα κάνοντας στην άκρη ο,τι ακουγόταν για το αποτέλεσμα.
Το μυστικό της επιτυχίας είναι η αγάπη κι το πάθος που έχουμε για το άθλημα. Με αλλά λόγια ήμασταν μέσα σε κάθε φάση και ήμασταν οι πρώτες που πέφταμε να πιάσουμε κάθε μπάλα. Πάντα το έλεγα και θα το ξαναπώ , πως είναι ευνοϊκό το να είσαι πιο ψηλός, πιο δυνατός , με καλύτερα σωματικά προσόντα αλλά ΠΑΝΤΑ στο τέλος κερδίζει αυτός με την περισσότερη ψυχή.
Δεν θεωρώ ότι κρίθηκε όλη η χρόνια σε ένα ματς όπως ισχυρίστηκαν πολλοί, διότι όλοι οι παίκτες όταν παίζουν έναν τελικό που διαρκεί 40 λεπτά βγάζουν τον καλύτερο τους εαυτό. Και εμείς σαν ομάδα είχαμε πολύ κακά ποσοστά αλλά με άλλους τρόπους μέσα στο παιχνίδι «μπαλώναμε» την αστοχία μας .
Άρα εγώ δεν μπορώ να ακούω την φράση ότι μια κακή βραδιά μας στοίχισε την άνοδο. Καλώς ή κακώς το ξέραμε εξ’ αρχής ότι θα υπάρχει τελικός για την άνοδο και οποίος ήταν καλύτερος κέρδισε».
-Εξαιτίας ενός τραυματισμού αναγκάστηκες να χάσεις κάποια ματς στα play-off. Πως είναι να ζεις το παιχνίδι απέξω; Ήθελες κάποιες στιγμές να μπεις να παίξεις αν και χτυπημένη;
«Στο τελευταίο παιχνίδι με την Πυλαία έπαθα διάστρεμμα 2ου βαθμού και ευτυχώς είχαμε δυο πιο εύκολα ματς τις επόμενες 2 εβδομάδες και μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω θεραπείες για να είμαι έτοιμη για τον τελικό. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να μένω εκτός, θέλω να μην χάνω ποτέ προπόνηση και ειδικά αγώνα.
Ήθελα να μπω να παίξω αλλά προσπαθούσα να έρχομαι στα λογικά μου διότι ο στόχος ήταν μακροπρόθεσμος, ο τελικός. Δεν ένιωσα όμως ότι χρειαζόταν να παιξω ενάντια στα Γιάννενα βέβαια, διότι ήμουν 100% σίγουρη πως η ομάδα μου θα τα κατάφερνε χωρίς εμένα».
-Υπήρχε περίπτωση να μην παίξεις στον τελικό; Ήσουν η πρώτη σκόρερ αν και τραυματίας! Τί σήμαινε για εσένα αυτό το παιχνίδι;
«Κανονικά λόγω του τραυματισμού μου δεν θα έπρεπε να αγωνιστώ. Αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω τον τελικό σε οποία κατάσταση και να ήταν το πόδι μου. Πήρα την ευθύνη και μου βγήκε σε καλό. Και νικήσαμε και το πόδι μου δεν χειροτέρευσε. Δουλεύω πολύ σκληρά και σε κάτι τέτοιες στιγμές νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη και συγκίνηση.
Το παιχνίδι ήταν πολύ σημαντικό για μένα διότι ήταν η δεύτερη άνοδος από Α2 σε Α1 που έχω και έκλεισε όμορφα και επιτυχημένα μια χρόνια που δεν είχε αρχίσει καλά για μένα. Το καλύτερο από όλα είναι ότι πετύχαμε την νίκη με τα κορίτσια που είμαστε μια παρέα και κάθε στιγμή ήταν πιο όμορφη λόγω αυτού».
-Όταν μετακόμισες στη Θεσσαλονίκη είχες ως στόχο να επανέλθεις με τον Ηρακλή στην Α1; Ήταν κάτι που το είχες στο μυαλό σου πριν φορέσεις τα μπλε;
«Στην Θεσσαλονίκη ανέβαινα κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο λόγω των υποχρεώσεων που είχα με την σχολή μου, που βρίσκεται στην Αθήνα. Ο κυριότερος λόγος που υπέγραψα με τον Ηρακλή ήταν ο στόχος για άνοδο.
Από το πρώτο τηλεφώνημα που μου είχε κάνει η κ. Τραμουντάνη μου είχε πει ότι θέλει να ανεβάσει την ομάδα. Χαρακτηριστικά της είχα απαντήσει πως άμα συνεργαστούμε να είναι σίγουρη ότι θα ανεβάσουμε την ομάδα Α1, κάτι που το οποίο και έγινε».
-Θα συζητήσετε και με τη διοίκηση βέβαια, αλλά όσον αφορά τη δική σου πλευρά, θα ήθελες να μείνεις στις Θεσσαλονικιές;
«Εφόσον από τον Ιούνιο θα έχω ξεμπερδέψει με τις υποχρεώσεις για τη σχολή μου, η οποία βρίσκεται στην Αθήνα, είμαι ανοιχτή σε προτάσεις.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στους οπαδούς μας που ήταν δίπλα μας, μας στήριξαν και έδωσαν μάθημα πολιτισμού και χαρακτήρα σε τόσο κρίσιμο ματς που κρίθηκε η άνοδος. Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν ήταν ανατριχιαστική και ανάλογη του Ηρακλή, μιας μεγάλης ιστορικής ομάδας.
Τέλος, να δώσω τα συγχαρητήρια μου στην ομάδα του Άρη αλλά και στους οπαδούς τους που φέρθηκαν άψογα καθ’ όλη την διάρκεια του ματς».
