[wp_ad_camp_1]
Όχι, όχι, δεν θα γράψω για τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ούτε για την κρίση. Δεν θα γράψω για όλα αυτά που είναι γνωστά σε όλους. Σήμερα θα μιλήσω για τα «άλλα». Εκείνα τα εμπόδια, που δεν τα καταλαβαίνουμε ή τα καταλαβαίνουμε και μας αρέσει που μας κρατάνε σε εγρήγορση. Σαν να φοβόμαστε, ότι ο αν τα υπερνικήσουμε, αν τα πολεμήσουμε, αν τα εξαφανίσουμε, δε θα έχουμε πια «άλλους βαρβάρους»…
Ένα από αυτά τα βράδια, που ‘βρεχε, ξεκίνησαν να περιδιαβαίνουν στη σκέψη μου, όλα εκείνα που με κάνουν να χάνω τον ύπνο μου τώρα τελευταία. Και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Συνήθως αυτό που μας λείπει και φοβόμαστε να το στερηθούμε από την σκέψη, έχει πρόσωπο. Γιατί μόνο τα πρόσωπα έχουν τόση δύναμη να μας δημιουργούν τέτοια συναισθήματα, ώστε να χάνουμε τον ύπνο μας.
Κάποιος μας λείπει. Κάποιος δεν είναι δίπλα μας. Και ίσως έχει φύγει και από τα όνειρά μας. Και τα όνειρα δεν τα ελέγχεις. Αφήνεις να σε πάνε. Και αν δεν σε πάνε εκεί που θέλεις, τα όνειρα μπορούν να γίνουν εφιάλτες.
Μένοντας ξύπνιοι αυξάνουμε τις ώρες της ημέρας και τις ώρες της σκέψης αυτού που μας λείπει. Τι γίνεται όμως όταν αυτό γίνεται συνήθεια; Γιατί μόνο έτσι είμαστε κοντά του. Που στην ουσία δεν είμαστε. Αλλά μας αρέσει έστω κι έτσι. Αν δεν μας άρεσε θα βάζαμε το τέλος.
Κάπου έχουμε κολλήσει. Και αν μείνουμε στην σκέψη, θα χάσουμε την πραγματικότητα που μπορούμε να φτιάξουμε. Και ίσως είναι και καλύτερη.
Κάπου διάβασα ότι ‘’αν δεν μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια, ίσως είναι γιατί είσαι ξύπνιος στο όνειρο κάποιου’’. Ρομαντικό. Αλλά…
Αλλά έρχομαι εγώ να σκοτώσω αυτόν τον ρομαντισμό ρωτώντας, γιατί να μην είσαι στην ζωή και στην πραγματικότητα κάποιου και να είσαι στο όνειρό του; Ή ακόμα καλύτερα γιατί να μην κοιμάται δίπλα σου;
Και τελικά, μήπως αυτό που χρειαζόμαστε πραγματικά για να κοιμηθούμε, είναι απλά μια αγκαλιά; Άκυρο το απλά. Δεν είναι απλό να βρεις την κατάλληλη αγκαλιά. Αυτήν που θα ταιριάζεις να είσαι μέσα της. Και η αγκαλιά του Μορφέα δεν φτάνει. Και δεν τον ξέρω και τον κύριο για να τον αγκαλιάσω.
Πάρε αυτό που θέλεις αγκαλιά και κοιμήσου. Δεν φοβηθήκαμε την έλλειψη. Θα φοβηθούμε την μάχη για να το αποκτήσουμε; Και αν την χάσουμε, υπάρχουν και άλλες αγκαλιές που μπορούμε να ταιριάξουμε μέσα τους.
Και ίσως μας περιμένουν…
