Ο κακός χαμός γίνεται τις τελευταίες μέρες, γιατί ορισμένοι αοιδοί εκφράζουν μέσα από συνεντεύξεις σε περιοδικά ή στα social media τις απόψεις τους
σχετικά με την πολικοοικονομική κατάσταση της χώρας και το χάος, που επικρατεί εδώ και τρία χρόνια. Από τη μια, λοιπόν, οι τραγουδιστές από την άλλη, οι πολέμιοι-δημοκράτες (κάθε είδους), που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, για τις ακραίες θέσεις, που εκφράζονται όλο και εντονότερα.
Δεν καταλαβαίνω, προς τι όλη αυτή η σύγχυση; Είναι παράλογο να διαπιστώνει κάποιος –μετά λύπης του- ότι, η δήθεν δημοκρατία των τελευταίων σαράντα ετών μας έχει οδηγήσει στη δουλεία των ημερών; Ναι, ακριβώς. Μη σε ξενίζει η λέξη. Δουλεία είναι και τίποτα λιγότερο. Οικονομική, πολιτική, ηθική, συναισθηματική, ατομική και ομαδική. Μια δουλεία από την οποία δεν μπορούμε , υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, να ξεφύγουμε και που –οϊμέ- δε βλέπω να μας αφήνει περιθώρια ελευθερίας την επόμενη δεκαετία, το λιγότερο.
Για ποια δημοκρατία μου μιλάς, λοιπόν; Όταν ΠΡΕΠΕΙ να δουλεύω για 400 ευρώ και να κάνω το σταυρό μου, αν θα τα πάρω; Όταν ΠΡΕΠΕΙ να πληρώνω κάθε είδους φόρο, όταν και όποτε τους καυλώνει να τον επιβάλουν; Όταν ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ορίσω ούτε καν τα ίδια μου τα χρήματα, που τα κέρδισα με αίμα και ιδρώτα, αφού σε οποιαδήποτε στιγμή, μπορούν οι «δημοκράτες» να μου τα τσεκουρώσουν-αρπάξουν-υποτιμήσουν; Όταν ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να αισθάνομαι ελεύθερη στην ίδια μου τη χώρα, η οποία τόσα χρόνια μετά ασφυκτιά και πάλι κάτω από τη γερμανική μπότα;
Δεν τρώω το παραμύθι. Χόρτασα κουτόχορτο όλα τα προηγούμενα χρόνια και να η κατάντια μου. Πολύ καλά σας κάνουν και σας τη λένε πολιτικάντηδες του κώλου, γιατί εσείς παίζεται με τα εκατομμύρια (χωμένα κάπου στις offshore, στις Ελβετίες και στις θυρίδες) και εμείς δεν ξέρουμε πώς σκατά θα βάλουμε το μήνα…
Υ.Γ. Και ναι, ρε, αυτό θα πει «δημοκρατία» και «ελευθερία» .Ο καθένας να λέει την άποψή του, όσο ακραία και αν υποτίθεται, ότι είναι. Σας αρέσει, δε σας αρέσει!