Το είδα τις προάλλες γραμμένο σε ένα μαύρο μπλουζάκι. Ομολογουμένως, μου άρεσε η ιδέα, ότι δεν είμαι η μόνη «στραβή» σ’ αυτόν τον κόσμο.
Επομένως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που ΔΕΝ είναι στο f/b, στο tweeter, στο myspace …και στα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ή μήπως αποχαύνωσης). Τώρα, βέβαια, δεν υπάρχει περίπτωση να τα βάλω με το σύστημα ούτε να το παίξω ιδεολόγος, που στρέφεται ενάντια στα νέα ήθη και έθιμα. Η ήττα θα είναι δεδομένη. Και ούτε προσπαθώ να πείσω κανέναν –εκτός αν θέλει να πειστεί!
Κοιτά, λοιπόν, πως το σκέφτομαι το πράγμα: ποιος λογικός άνθρωπος θέλει να διατυμπανίζει το τι έχει κάνει χτες το βράδυ, πού πήγε, με ποιον, γιατί, πώς κ.ο.κ. Ποιος θέλει να γράφει σωρούς τις αρλούμπες σε μια σελίδα, με το ντέρτι να τις δουν όσο περισσότεροι γίνεται και να κάνει ντόρο γύρω από το όνομά του; Ποιος θέλει να κάνει ψεύτικους φίλους μέσα από ένα κουτί; Ποιος και γιατί φωτογραφίζεται και δείχνει τα ανδραγαθήματά του στους λοιπούς; Μπορώ να συνεχίζω τις ερωτήσεις μέχρι αύριο. Και επειδή ο χώρος μου είναι μετρημένος, θα σου πω ότι προφανώς είναι εκατομμύρια όλοι αυτοί που θέλουν τα όσα προανέφερα, αλλά παρά τη ρήση που διατείνεται, ότι αυτό που θέλουν οι πολλοί είναι το σωστό, διαφωνώ.
Όλα αυτά τα «σκευάσματα» έγιναν για δύο λόγους. Πρώτον, για να πλουτίσουν όσοι τα δημιούργησαν. Και δεύτερον για να βουτήξουν στη μοναξιά, στην αυταπάτη της κοινωνικοποίησης, στην καφρίλα και στη δήθεν ενημέρωση όλους αυτούς, που δεν τολμούν να ανοίξουν την πόρτα και να δουν ότι ο αληθινός τους φίλος –με σάρκα, με οστά, με φωνή, με άρωμα- είναι ακριβώς δίπλα τους.
Υ.Γ. ΟΚ, φίλε, δεν τρέχει τίποτα. Συνέχισε να κοιμάσαι αμέριμνος. Α, και μην ξεχάσεις …πόσταρε καμιά φωτό από το μακάριο ύπνο σου. Οι χιλιάδες διαδικτυακοί σου φίλοι αδημονούν. Μόνο που δεν ξέρω πόσοι από αυτούς θα σε επισκεφτούν, όταν κοιμηθείς μια και καλή, μαλάκα!