Δε θα κάνω copy-paste, για να σου πω ότι πολλές φορές έχει χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα από τον Freud και τον Schoppenhauer, για να εξηγήσουν τι μπορεί να συμβεί κατά τη δημιουργία και την ανάπτυξη μιας διαπροσωπικής σχέσης και ποιες μπορεί να είναι οι πιθανές συνέπειες για τις δυο πλευρές (έκανα, όμως, ε;). Εν πάση περιπτώση, αν το googlαρεις θα το δεις αναλυτικά, εν τάχει, σου λέω, ότι όταν δύο σκαντζόχοιροι θέλουν να ζεσταθούν, αποφασίζουν να έρθουν κοντά, αλλά…φευ! αλληλοτρυπιούνται και απομακρύνονται.
Ε, σ’ αυτήν ακριβώς την κωλοκατάσταση είμαστε τώρα δα! Από τη μια παγώνουμε και η ψυχή μας αποζητά εναγωνίως, να βρεθούμε δίπλα-δίπλα, από την άλλη με το που παίρνουμε τη μεγάλη απόφαση και κάνουμε τις σκέψεις πράξη, γαμιέται ο Δίας, ο Πλόυτωνας, ο Κρόνος και όλο το ηλιακό μας σύστημα. Γιατί; Γιατί είσαι μαλάκας πρωτίστως! Αλλά κυρίως γιατί εγώ είμαι κότα. Μεγάλη κιόλας.
Φοβάμαι να παραδεχτώ, ότι μπορεί και να με απορρίψουν, γιατί δε γίνεται να αρέσουμε σε όλους (γίνεται –γίνεται…είναι τραγούδι αυτό, κοριτσάκι μου, δεν είναι η πραγματικότητα, ξεκόλλα), ότι μπορεί να μην πραγματοποιούνται όλες οι ευχές (και το λυχνάρι με το τζίνι …άστο, τρίψε-τρίψε, το ξεθώριασες), ότι δεν παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις (το τέλωωωω, το τέεεεεεεεεεεεελωωωω), ότι απλά ο στόχος δεν επετεύχθη. Ποια είσαι; So simple λέμε!
Και επειδή φοβάμαι όλα αυτά και ακόμα πιο πολλά, να κάθομαι να σκάω καλοκαιριάτικα, εφευρίσκοντας 1000 + 1 τρόπους να κερδίσω …τι ακριβώς; Mission impossible… Λοιπόν, άκου αυτό για να τελειώνει το παραμύθι. Όσο πιο πολύ το παλεύεις, τόσο πιο πολύ θα ανακαλύπτεις ότι δεν μπορείς να το νικήσεις.
Υ. Γ. You can’t change destiny …μαλάκα!!!