Ο Ηρακλής συμμετέχει για μία ακόμη χρονιά στην Α2 Κατηγορία, επιδιώκοντας να επιστρέψει εκεί που ανήκει. Εκ των αποτελεσμάτων μέχρι στιγμής φαίνεται ότι έχει μείνει πίσω και πως για να καταφέρει τον στόχο της ανόδου θα πρέπει να κάνει εκτός έδρας νίκες, επί ομάδων που τον έχουν κερδίσει.
Κάθε δρόμος που οδηγεί σε έναν ευχάριστο προορισμό έχει τις δυσκολίες του, τις ανηφοριές του, τις λακούβες. Ο Ηρακλής θα πρέπει να τις ξεπεράσει, τόσο απλά. Όπως με τα δικά του λάθη έπεσε σε αυτές και δυσχέραινε το έργο του, έτσι μόνο – ο ίδιος – θα μπορέσει να τις ξεπεράσει.
Ακολουθούν τρεις αγώνες, θεωρητικά εύκολοι. Με το Μαρούσι εντός, με την «πεσμένη» Λάρισα εκτός, και με τον Αρκαδικό εντός. Όπως δείχνει η κατάσταση, δε θα αποφύγει την αναμέτρηση με τον Απόλλωνα Πάτρας στα πλέιοφς. Και μάλιστα στην πρώτη φάση τους, που είναι η λεγόμενη «ημιτελική».
Θυμίζουμε ότι ο 2ος (Χολαργός, αυτή τη στιγμή) παίζει με τον 5ο (Καστοριά), με πλεονέκτημα έδρας και χρειάζεται 3 συνολικά, μαζί με της κανονικής περιόδου, νίκες, για να προκριθεί στην επόμενη φάση.
Ομοίως κι ο 3ος (Ηρακλής), που θα παίξει με τον 4ο (Απόλλων Πάτρας). Οι «κυανόλευκοι» είναι 0-2 στις νίκες με τους Αχαιούς. Όπερ σημαίνει πως θα πρέπει να τον κερδίσουν 3 φορές σε μια εβδομάδα. Θα πρέπει να τονιστεί εδώ η σημασία των αγώνων Τετάρτη-Σάββατο, γιατί όσο να’ναι ο «Ημίθεος» έχει μια ομάδα ηλικιακά προχωρημένη, που σαφώς και οι συνεχείς μετακινήσεις δεν την ευνοούν.
Προσέξτε το πρόγραμμα: Σάββατο απόγευμα θα παίξει με τον Αρκαδικό, τελευταία αγωνιστική κανονικής περιόδου. Μετά θα πρέπει να παίξει Τετάρτη, πάλι μέσα, με τον Απόλλωνα και να κερδίσει οπωσδήποτε. Να μειώσει σε 2-1 τις νίκες και να πάει να παίξει Σάββατο, τον τελικό της χρονιάς, μέσα στην Πάτρα.
Τετάρτη βράδυ τελειώνει το 2-1, αν γίνει, που μπορεί κάλλιστα να γίνει βεβαίως, Πέμπτη μία προπόνηση, Παρασκευή μία ελαφριά και μετά αναχώρηση για τον τελικό. Ευτυχώς ο Θόδωρος Δρακόπουλος γνωρίζει αυτόν τον παράγοντα και θα γίνουν ενέργειες, λένε οι πληροφορίες μας, για πιο ξεκούραστη, όσο το δυνατόν, μετάβαση στην Αχαϊκή πρωτεύουσα.
Αν κερδίσει, κάνει το 2-2, και έρχεται Τετάρτη να παίξει τον άλλον… τελικό της χρονιάς, για να κάνει το 3-2 και να προκριθεί στον «τελικό» τον… κανονικό, που προφανώς θα είναι με τον ισχυρό Χολαργό, με μειονέκτημα έδρας. Τον οποίο όμως ο Ηρακλής κέρδισε δύο φορές και του αρκεί μια νίκη, σε έναν ακόμη… τελικό της χρονιάς.
Άρα; Πρόκειται για μια σειρά γεμάτη… τελικούς, που πρέπει να τους κερδίσει όλους! Αν θέλει να διαβεί τον δρόμο της ευτυχίας και όχι της μελαγχολίας για ακόμη μία χρονιά. Δε χρειάζεται να μιλήσουμε για λάθη και παραλείψεις, τώρα έρχεται η σειρά των τελικών και αρχικά υπάρχουν και τρία ματς που δεν επιτρέπονται «γκέλες».
Συμπερασματικά: στο χέρι των παικτών είναι να οδηγήσουν την ομάδα εκεί που όλοι θέλουν και πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι. Σαφώς και θα πρέπει να συνυπολογιστούν πολλοί παράγοντες σε αυτή την προσπάθεια (διαιτησία, κούραση, αντίπαλοι κτλ), όμως έτσι είναι τα πράγματα. Δεν αλλάζουν. Ένας καλός Ηρακλής κερδίζει και τους διαιτητές, όπως έδειξε π.χ. στον Χολαργό, όπου συνάντησε έναν άριστο Παναγιώτου και έναν κάκιστο Παντελίδη.
Άρα… ιδού η… Πάτρα, ιδού και το πήδημα, παραφράζοντας ένα ρητό περί… Ρόδου. Ο Απόλλων είναι μια καλή ομάδα, απ’ την οποία ο Ηρακλής έχασε δύο φορές! Με φοβερό δίδυμο γκαρντ, τους Ματαλόν (ο οποίος έκανε πάρτι και στα δύο ματς, παίζοντας πάντα προς τα… αριστερά), Μαστρογιαννόπουλο, τον εξαιρετικό Αμερικανό Άκερ που μπορεί να κάνει τα πάντα και τον δυναμικό σέντερ Γόντικα, που είναι απ’ τους καλύτερους του πρωταθλήματος. Συν τους έμπειρους Κιτσούλη, Τσιάρα, Αποστολίδη, οι οποίοι δίνουν πολύτιμες λύσεις.
Δύσκολος ο δρόμος, αλλά στο τέλος του υπάρχει η γη της επαγγελίας. Θα τον διαβεί ο Ηρακλής; Σύντομα η απάντηση…
Πηγή: arenafm.gr