Εν πλήρη συνειδήση, όλο το προηγούμενο διάστημα απείχα από το σχολιασμό της τρέχουσας επικαιρότητας, για πολλούς λόγους. Πρώτον, διότι ουδέποτε δήλωσα οικονομολόγος. Δεύτερον, διότι άκουσα, διάβασα και είδα τόσες απανωτές, βαθυστόχαστες μπουρδολογίες, που δεν επέτρεψα στον εαυτό μου σε καμία των περιπτώσεων να μπει στο χορό των γελωτοποιών, προσθέτοντας ένα ακόμα ‘’τίποτα’’
στα ήδη αμέτρητα όσα. Τρίτον και βασικότερον, διότι βρισκόμουν σε τέτοια κατάσταση ψυχολογικού βιασμού, που μου ήταν πραγματικά αδύνατον να προσπαθήσω έστω να αδειάσω το κεφάλι μου, για να γεμίσω τούτη δω τη στήλη. Το αποτέλεσμα θα ήταν το λιγότερο αποκρουστικό, από κάθε άποψη.
Τώρα, λοιπόν, που ήρθε η ώρα να εκδράμω σε μακρινή παραλία και να συλλογιστώ –πέφτοντας σε νιρβάνα- τι με περιμένει άμα τη επιστροφή μου, θέλησα να εξομολογηθώ και τη μέχρι σήμερα απολιτίκ στάση μου. Κι αφού τα είπα και αναγάλλιασε η ψυχή μου, φεύγω…Θα ξαναβρεθούμε, όταν τα Χανιά θα αποτελούν πλέον φωτογραφίες διακοπών. Τέλη Αυγούστου η ποθητή επανασύνδεσή μας. Μέχρι τότε …
Υ.Γ. Να με σκέφτεσαι!